Marlies Göhr: verschil tussen versies

Marlies Göhr groeide op als dochter van een meubelmaker in [[Triptis]]. In 1971 werd ze naar de [[Kinder- und Jugendsportschule]] in [[Bad Blankenburg]] gestuurd. Ze trouwde met de voormalige keeper van [[FC Carl Zeiss Jena]] en latere [[voetbal]]trainer [[Ulrich Göhr]]. Ze was in haar actieve loopbaan aangesloten bij ''SC Motor Jena'' en werd getraind door Horst-Dieter Hille.

 

 

Haar doorbraak maakte ze in 1977 door tijdens de Oost-Duitse kampioenschappen de 100 m te winnen in een wereldrecordtijd van 10,88. Ze was hiermee de eerste vrouw die deze afstand onder de 11 seconden liep. Later dat jaar won ze de 100 m op de eerste Wereldbekerwedstrijd in [[Düsseldorf]] en een zilveren medaille op de 4 x 100 m estafette.

Marlies Oelsner bleef in 1978 domineren op internationale wedstrijden onder haar nieuwe trouwnaam Göhr. Ze won dat jaar op de 100 m een gouden medaille op de [[Europese kampioenschappen atletiek|Europese kampioenschappen]] in [[Praag]] en werd op de [[200 meter (atletiek)|200 m]] met slechts 0,02 seconde verslagen door [[Ljoedmila Kondratjeva]] uit de [[Sovjet-Unie]]. Bovendien won ze brons op de 4 x 100 m estafette, samen met [[Johanna Klier]], Carla Bodendorf en [[Monika Hamann]]. Deze laatste prestatie was overigens teleurstellend, want juist veertien dagen ervoor had hetzelfde viertal in [[Potsdam]] het wereldrecord op 42,27 gesteld. Dat maakte hen in Praag tot favoriete voor de titel. In de finale klopte er echter niets van de wissel tussen Monika Hamann en Carla Bodendorf,<ref>Uit ''12e Europese kampioenschappen te Praag'' door Nic Lemmens (1978), De Atletiekwereld nr. 17: KNAU</ref> waardoor de Russische ploeg in 42,54 naar de overwinning kon snellen, gevolgd door de [[Groot-Brittannië|Britse]] vrouwen in 42,72.

 

 

=== Jaren tachtig ===