Klassieke logica: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
het deel met referenties was weliswaar geen onzin, maar off-topic
uitbreiding
Regel 1:
In de [[wiskundige logica]] wordt een logica '''klassiek''' genoemd, wanneer ze tweewaardig is en de [[wet van de uitgesloten derde]] aanvaardt. Bovendien is gevolgtrekking in klassieke logica's monotoon. Over het algemeen worden alleen [[Propositielogica|propositie-]] en [[predicatenlogica]] ertoe gerekend. Klassieke logica's vormen de meeste bestudeerde klasse van logica's.
Als '''klassieke logica''' worden de gebruikelijke klassieke vormen van [[logica (wetenschap)|logica]] aangeduid, de [[Tweewaardige logica|tweewaardige]] [[propositielogica|propositie-]] en [[predicatenlogica]]. Dit staat tegenover de niet-klassieke logica's, zoals de [[modale logica|modale]], [[intuïtionistische logica|intuïtionistische]] en [[meerwaardige logica]]'s.
 
Voorbeelden van klassieke logica's zijn de klassieke propositie- en predicatenlogica, hoewel beide ook niet-klassieke interpretaties hebben, en Aristoteles' [[Syllogisme|syllogistiek]].
 
Voorbeelden van logica's die niet klassiek zijn, zijn de [[intuïtionistische logica]], de [[meerwaardige logica]] en de [[paraconsistente logica]]. Soms worden ook [[modale logica]]'s tot de niet-klassieke logica's gerekend omdat ze niet waarheidsfunctioneel zijn; ze hebben namelijk ook operatoren die (on)zekerheid, gevoelswaarden of andere modaliteiten aangeven.
 
[[Categorie:Logica]]