Pacifistisch Socialistische Partij: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
XHanzx (overleg | bijdragen)
Versie 32553126 van Bfwelter (overleg) ongedaan gemaakt.
taal
Regel 23:
In 1955 had zich een groep "politiek daklozen" gevormd, van met name mensen die zich niet (meer) thuis voelden bij de politiek van de [[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]] en de [[Communistische Partij van Nederland|CPN]].<ref>WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 38</ref>
 
Ex-PvdA-'ers hadden die partij verlaten vanwege de [[politionele acties]] tegen de onafhankelijksstrijdersonafhankelijkheidsstrijders in [[Indonesië]] en de steun voor de [[NAVO]]. Velen van hen waren afkomstig uit de [[Marxisme|marxistische]] linkervleugel van de [[Sociaal-Democratische Arbeiderspartij|SDAP]] of de [[Christelijk Democratische Unie]], beide tot 1946 voorlopers van de PvdA.
 
Ex-CPN-'ers hadden die partij verlaten vanwege de [[stalinisme|stalinistische]] koers en organisatie van die partij. Sommige van de ‘daklozen’ waren betrokken geweest bij de kleine communistische [[RSAP]].
Sommige andere ‘daklozen’ waren nooit eerder lid geweest van een politieke partij, of betrokken geweest bij andere partijen.
 
Regel 38:
Op [[27 januari]] [[1957]] werd de PSP gevormd door de Actiegroep. De partij richtte zich op de organisatie van de partij in voorbereiding van de verkiezingen van 1960. De partij trachtte haar ledenbestand uit te breiden, afdelingen op te richten en kiezers te werven. De leden van de [[Socialistische Unie]], die eerder al de PvdA hadden verlaten, sloten zich bij de PSP aan.<ref>WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 85</ref> In 1958 nam de PSP deel aan de [[Provinciale Staten|provinciale verkiezingen]] in [[Noord-Holland]] waar ze twee zetels wonnen. In de [[Tweede Kamerverkiezingen 1959|Tweede Kamerverkiezingen van 1959]] won de partij eveneens twee zetels. In 1960 traden enkele leden van het voormalige [[Sociaal-Democratisch Centrum]] van de PvdA toe tot de PSP. Het SDC had de linkerflank van de PvdA gevormd.<ref name="Koole249">[[Ruud Koole|Koole, R]]. (1995) ''Politieke Partijen in Nederland. Ontstaan en ontwikkelingen van partijen en partijstelsel'', p. 249</ref>
 
In de eerste jaren richtte de partij zich met name op het parlementaire en buiten-parlementairebuitenparlementaire verzet tegen de Koude Oorlog. Vanwege de Socialistische Revolutie in [[Cuba (land)|Cuba]] en de opstand tegen het [[Apartheidapartheid]]ssysteem in Zuid-Afrika ontstond er een debat binnen de partij over het gebruik van geweld. Er werd een onderscheid gemaakt tussen repressief geweld van de regerende klasse en bevrijdend geweld gericht tegen de regerende klasse. In 1961 schudde de PSP haar pacifisme af en richtte zich op de minimalisering van geweld. Het thema van anti-[[Kolonisatie|kolonialisme]] werd steeds belangrijker. De partij steunde de onafhankelijkheidsbewegingen in [[Nieuw-Guinea]] en [[Algerije]].<ref>WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 72-75</ref>
 
Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1963|verkiezingen van 1963]] won de partij vier zetels. Het succes had te maken met de groeiende tegenstand tegen de [[Koude Oorlog]], de opkomst van de studentenbeweging in het bijzonder [[Provo]], waarvoor de PSP de enige acceptabele partij was, en interne conflicten in de CPN. Het nieuwe anarchisme van Provo had de koers van de PSP ook beïnvloed.<ref name="Lucardie34">Lucardie P. ''et al.'' ''Verloren Illusie, Geslaagde Fusie? GroenLinks in Historisch and Politicologische Perspectief'' 1999, Leiden: DSWO-press; p. 34</ref> In 1958 verlieten drie Tweede Kamerleden de CPN en vormden hun eigen groepering, geleid door [[Henk Gortzak]]. Deze Bruggroep probeert eerst een eigen partij op te richten (de [[Socialistische Werkers' Partij]]) maar sluit zich in 1966 bij de PSP aan.<ref name="Koole249"/><ref>WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 92-93</ref> De CPN houdt in 1963 één zetel over. In 1969 wordt Gortzak Tweede Kamerlid voor de PSP.<ref>WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 122</ref>
Regel 57:
 
=== 1981-1989 ===
In de vroege jaren 80 was de plaatsing van Amerikaanse [[kruisraketten]] op Nederlandse bodem een belangrijk politiek thema. De PSP was betrokken bij de organisatie van twee grote demonstraties tegen de plaatsing van deze wapens in 1981 en 1983.<ref name="Lucardie41">WBS PSP (1982) ''Ontwapenend. De Geschiedenis van 25 jaar PSP'' p. 215</ref> Ruim 80% van de leden van de PSP nam deel aan ten minste een van deze twee demonstraties.<ref>Lucardie P. ''et al.'' ''Verloren Illusie, Geslaagde Fusie? GroenLinks in Historisch and Politicologische Perspectief'' 1999, Leiden: DSWO-press; p. 45</ref> De PSP richtte zich daarbij vooral op het [[IKV]] en niet op het door de [[CPN]] aangestuurde "[[Stop de Neutronenbom]]".<ref>[[Gied ten Berge]], '''Vredesbeweger'. Ervaringen in de vredesbeweging 1973-2008'', Nijmegen: Valkhofpers 2008; p. 33</ref> In het partijbestuur verliezen 'socialistische' landen steeds meer krediet en wordt het [[Derde Weg]] denken gerevitaliseerd: de verdelende machtstructuurmachtsstructuur in Europa zelf moest worden aangepakt ten gunste van ongebondenheid en een vrijheidslievend socialisme. Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1981|verkiezingen van 1981]] kwam de partij met drie zetels in het parlement, die ze bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1982|verkiezingen van 1982]] behield.
 
In de jaren 80 begon de partij samen te werken met de PPR, die gebroken had met de PvdA, en de CPN, waar een proces van destalinisatie gestart was. In lokale en provinciale verkiezingen deed vaak een lijst van PSP-PPR of PSP-CPN mee, omdat de kiesdrempel daar veel hoger is.<ref name=autogenerated1>Lucardie P. ''et al.'' ''Verloren Illusie, Geslaagde Fusie? GroenLinks in Historisch and Politicologische Perspectief'' 1999, Leiden: DSWO-press; p. 41</ref> Bij de Europese verkiezingen van 1984 namen de PPR, CPN en PSP deel als het [[Groen Progressief Akkoord]].<ref name=autogenerated1 /> De lijst won twee zetels waarvan er een roteerde tussen PSP en PPR. Leden van de CPN, PSP en PPR ontmoetten elkaar ook in buitenparlementair protest tegen [[kernwapens]] en [[kernenergie]].<ref name="Lucardie41"/> De samenwerking leidde tot interne conflicten in de PSP. Voor de [[Tweede Kamerverkiezingen 1986|verkiezingen van 1986]] wilden de CPN en de PPR met de PSP een [[lijstverbinding]] aangaan. Er ontstonden twee kampen: een groep rond fractievoorzitter Van der Spek, die samenwerking afwees en een groep die positief stond ten opzichte van samenwerking en verschillende initiatieven voor een "linkse doorbraak" hadden gesteund. Fractievoorzitter [[Fred van der Spek]], een tegenstander hiervan, werd als lijsttrekker vervangen door [[Andrée van Es]], die een gematigd voorstander was van samenwerking.<ref>Lucardie P. ''et al.'' ''Verloren Illusie, Geslaagde Fusie? GroenLinks in Historisch and Politicologische Perspectief'' 1999, Leiden: DSWO-press; p. 52</ref> Van der Spek verliet de PSP-fractie en vormde een [[eenmansfractie]]. Hij trad toe tot de [[Partij voor Socialisme en Ontwapening]] (PvSO) die bestond uit voormalige PSP-leden.<ref name="Koole253">[[Ruud Koole|Koole, R]]. (1995) ''Politieke Partijen in Nederland. Ontstaan en ontwikkelingen van partijen en partijstelsel'', p. 253</ref> Het PSP-congres wees echter alsnog samenwerking met de CPN en de PPR af. Bij de verkiezingen van 1986 verloor de partij twee van haar drie zetels. De PvSO was al voor deze verkiezingen uit elkaar gevallen en verdween uit de kamer. Het ledental van de PSP nam snel af. De noodzaak om samen te werken nam toe.
Regel 73:
{{Zijbalk socialisme}}
 
== Ideologie &en standpunten ==
=== Ideologie ===
De ideologie van de PSP was gegrondvest in het [[pacifisme]], het [[socialisme]] en de [[democratie]]. Deze drie werden alle gekenmerkt door een nadruk op [[mensenrechten]]. Zowel in oorlog, in het kapitalisme en in de dictatuur worden volgens de PSP deze rechten gebroken. Deze drie elementen socialisme, pacifisme en democratie zouden de koers van de PSP kenmerken.<ref name="Lucardie33"/>
Regel 96:
* De PSP was tegen het gebruik van [[kernenergie]] en pleitte voor het gebruik van alternatieve energie;
* De partij pleitte voor investeringen in het [[openbaar vervoer]];
* Milieubescherming was een belangrijk thema voor de partij. Zij was tegen [[eco-taksecotaks]]en, die regressief werken en wilden in plaats daarvan de milieubelasting op bedrijven verhalen.
 
De PSP pleitte voor een antimilitaristisch en socialistisch buitenlands beleid:
Regel 111:
* De PSP wilde de [[kiesgerechtigde leeftijd]] verlagen en migranten stemrecht geven;
* De PSP was tegen ondemocratische instituties als de [[Binnenlandse Veiligheidsdienst|BVD]] en private beveiligingsbedrijven;
* De PSP wilde de rechten van gevangengevangenen beter beschermen.
 
De PSP streefde naar een radicale feminisering van de samenleving, het bevrijden van onderdrukte groepen en het democratiseren van de samenleving:
Regel 121:
* De PSP verzette zich fel tegen discriminatie.
* De partij wilde [[prostitutie]] legaliseren en de rechten van prostituees verbeteren.
* De PSP was een voorstander van legalisering van [[euthanasie]].
* De PSP wilde ook ziekenhuizen democratiseren, de rechten van patiënten beter vastleggen en een nationale [[ziektekostenverzekering]].