Sino-Duitse samenwerking: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Pjakotr (overleg | bijdragen)
Regel 4:
Aanvankelijk verliep handel tussen China en Duitsland via Rusland, dat deze handel zwaar belastte. Pruisen besloot hierop een eigen handelscompagnie op te richten voor de Chinese handel, en rond 1750 arriveerden de eerste Pruisische schepen in China. Na de Chinese nederlaag in de [[Tweede Opiumoorlog]] werd de handel volledig opengesteld voor alle buitenlandse mogendheden, inclusief [[Pruisen]].
 
Na de [[Duitse eenwording]] zocht Duitsland intensiever contact met China om de Britse dominantie te breken. Toch speelden de Duitsers naast de Britten de tweede viool, wat hen voor de Chinezen nou juist interessant als handelspartner maakte. Tot dan toe hadden de Duitsers immers niet getracht Chinees gebied te bezetten of China een ongelijk verdrag op te leggen. In 1890 werd de [[Deutsch-Asiatische Bank]] opgericht, en onderzocht een groep Duitse magnaten de investeringsmogelijkheden in China. China hoopte zich van zijn kant met Duitse hulp te kunnen moderniseren. Krupp bouwde in opdracht van de Chinese overheden versterkingen bij [[Lüshunkou|Port Arthur]]. Ook bouwde de scheepswerf [[AG Vulcan Stettin]] twee slagschepen voor China. Toen China de [[Eerste Chinees-Japanse Oorlog]] toch verloor, benaderde Yuan Shikai de Duitsers voor de modernisering van het Chinese leger.
 
Ook op het gebied van wetgeving beïnvloedde Duitsland China. In 1885 werd een [[burgerlijk wetboek]] ingevoerd in China, dat gebaseerd was op het Duitse burgerlijk wetboek. Dit wetboek beïnvloedde op zijn beurt weer de wetstelsels van zowel de Volksrepubliek China als de Republiek China en later Taiwan. Hierdoor zijn zowel de Volksrepubliek China als Taiwan 'civil law' jurisdicties.