Esen tajsj: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 40:
Een belangrijk instrument in dit beleid waren de tribuutmissies. Voor de Mongoolse stammen was dit de enige mogelijkheid om met enige regelmaat handel te kunnen drijven in het Chinese binnenland en de Chinese grenssteden. Vanuit de Chinese optiek waren het missies, waarbij vertegenwoordigers van volken aan de periferie van het rijk de gelegenheid kregen om de suprematie van de Chinese keizers te erkennen. De verblijfskosten van de missies werden dus voor een belangrijk deel ook gefinancierd door de Chinese gastheren. De omvang en frequentie van die missies, dus in wezen ook het potentiële reguliere handelsvolume, werd dan ook door de Chinezen bepaald.
Esen was voortdurend ontevreden over de toegelaten omvang van de missies, die hij naar China kon zenden. Na [[1440]] verhoogde hij eenzijdig de omvang van de missies van de Oirat tot enkele duizenden. In [[1448]] zond hij een missie van ruim 3000 huishoudens naar Peking. De weigering van het Chinese hof om nog grotere missies toe te laten en klachten over plundering van [[Oirat-Mongolen]] op de route naar Peking vormde voor Esen het voorwendsel voor een invasie in China.
De Chinese keizer [[Zhengtong]] ([[1427]] - [[1464]]), onder invloed van zijn belangrijkste raadgever, de eunuch Wang Zhen, nam nauwelijks maatregelen. Pas toen Esen oprukte richting [[Datong]], één van de belangrijkste steunpunten aan de Muur werd een groot leger gemobiliseerd dat onder aanvoering van de keizer zelf ten strijde trok. Kort na het vertrek uit Peking werd het Chinese leger al geconfronteerd met grote problemen op het gebied van bevoorrading en logistiek. Esen en zijn leger lokten het Chinese leger steeds verder naar het westen. Pas bij het bereiken van Datong realiseerde Zhengtong zich de ernst van de problemen en besloot zich terug te trekken naar Peking. Op die terugtocht wist Esen herhaaldelijk delen van het Chinese leger te vernietigen en ook uiteindelijk de keizer bij Tumu gevangen te nemen.
| |||