Omen (voorteken): verschil tussen versies

Een ''omen'' kan worden geaccepteerd of verworpen, en zelfs op een eigenmachtige manier worden geïnterpreteerd, behalve met betrekking tot woorden die reeds een gunstige of ongunstige betekenis in zich hadden. Toen [[Marcus Licinius Crassus Dives|Crassus]] bijvoorbeeld op het punt stond zijn ongelukkige expeditie tegen de [[Parthen]] aan te vangen en een man in de [[haven]] die droge [[vijg (fruit)|vijgen]] verkocht van [[Caunus]] verkocht terwijl hij ''Cauneas'' riep, klonk dit als ''cave ne eas'', "pas op te gaan", was dit een kwaad ''omen'' ([[Marcus Tullius Cicero|Cic.]], ''De Div.'' De II 84.).

 

 

Op feestelijke gelegenheden werden voorzorgen genomen om zich tegen zo'n voortekens te beschermen; bijvoorbeeld, wanneer een [[offer (religie)|offer]] werd gebracht, door het [[hoofd (anatomie)|hoofd]] te om[[Sluier (kleding)|sluieren]], stilte te vragen en [[muziek]] die elk woord dat werd uitgesproken deed verdrinken in haar klanken. Mensen waren bijzonder voorzichtig in hun plechtige aanspreekvormen, [[nieuwjaar]]sgroeten, enzovoorts. Aan de andere kant was het gebruikelijk om bij belastingsheffingen en volkstellingen te beginnen met het uitroepen van die namen die een goede betekenis hadden, zoals Valerius (van ''valere'', sterk zijn), Salvius (van ''salvere'', gezond zijn), enz. (Cic., ''Pro Scauro'' 30. Het woord ''omen'' betekent waarschijnlijk een stem of uitroep).