Sultanaat van Rûm: verschil tussen versies

De Byzantijnen zagen de opkomst van Rûm met lede ogen aan terwijl zij al hun Anatolische bezittingen dreigden te verliezen, en nog steeds zoekende Nicea te heroveren, deed keizer Alexios middels een gezant in maart 1095 een beroep op [[paus Urbanus II]] om hen te helpen in de strijd tegen de Seltsjoeken. Dit was één van de directe aanleidingen voor de paus om in 1095 zijn oproep tot een [[kruistocht]] te doen om het [[Heilig Land]], maar ook de verloren Anatolische gebieden van het Byzantijnse Rijk/de Oosterse Kerk te herwinnen voor de christenheid. De [[Volkskruistocht]] die vol overmoed hierop volgde werd door Kilij meteen in de pak gehakt bij het [[beleg van Xerigordon]] en later bij de [[slag om Civetot]] in september en oktober 1096. De professioneler georganiseerde [[Eerste Kruistocht]] kon hij echter niet tegenhouden: het [[beleg van Nicea]] (mei-juni 1097) en de daaropvolgende [[Slag bij Dorylaeum|veldslag bij Dorylaeum]] (1 juli 1097) brachten Rûm zware nederlagen toe. Nu de kruisvaarders Nicea hadden overgedragen aan de Byzantijnen en hun mars naar Jeruzalem voortzetten, zette Kilij in op de [[tactiek van de verschroeide aarde]]. In augustus namen de kruisvaarders onder [[Godfried van Bouillon]] [[Konya (stad)|Konya]] (''Iconium'') in, maar kort daarop werd die plaats heroverd door Kilij die er zijn nieuwe hoofdstad van maakte. Hij [[beleg van Antiochië|verloor Antiochië]] nog wel aan de kruisvaarders (juni 1098), maar voor de rest was hij van ze af, omdat hun hoofddoel niet de vernietiging van zijn sultanaat was, maar het "bevrijden" van het Heilige Land.