Madeleine de Scudéry: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.2+) (Robot: toegevoegd: mzn:مادلن دو سکودری
tijdsgenoot -> tijdgenoot, de enige vorm in het Groene Boekje en de Grote Van Dale
Regel 44:
Één van de kritieken was dat De Scudérys romans veel te lang waren, met veel te veel [[conversatie]]s. Ook de geloofwaardigheid was een twistpunt waar de critici over struikelden. Verder was er in de 17e eeuw discussie over het gevaarlijk effect van romans op de ongeoefende lezer.<ref>DUBOIS, E. T., ''The Modern Language Review'', Vol. 75, No. 3 (Jul., 1980), p.660
''“Most people in the seventeenth century had misgivings, on moral grounds about the dangerous impact of novels on the inexperienced reader.”''
</ref> Verreweg de belangrijkste criticus was Nicolas Boileau, een tijdsgenoottijdgenoot van Madeleine. In zijn ‘Satire II’ (Boileau schreef negen afzonderlijke satires over literaire werken van tijdsgenoten) noemt hij de Scudéry iemand die schrijft zonder kunst, en die enkel gelezen wordt door dwazen<ref>BOILEAU, N., ''Satire II'', 1660-1668 ''“Bienheureux Scudéry, dont la fertile plume,…”''
</ref>. Later probeert hij haar ook in diskrediet te brengen met parodieën.