Onafhankelijkheid van Mozambique: verschil tussen versies

Onder invloed van onafhankelijkheidsbewegingen in verscheidene andere Afrikaanse landen in die periode, richtten verschillende anti-kolonialeantikoloniale bevrijdingsbewegingen (waaronder het [[UDE-NAMO]]) in 1962 een nieuwe beweging op, onder de naam [[FRELIMO]] (''Frente de Libertação de Moçambique'', vertaald ''Bevrijdingsfront van Mozambique''). Dit bevrijdingsfront keerde zich tegen de Portugese overheersing.

In 1969 vond een radicalisering binnen de beweging plaats. In de [[1970-1979|jaren '70]] groeide het aantal FRELIMO-strijders uit tot zowat 7000 mannen en vrouwen. Dankzij hun [[guerrilla]]technieken bleef FRELIMO het noorden en later het midden van het land controleren, dit ondanks de 60.000 Portugese militairen die in Mozambique aanwezig waren om hen te bestrijden.

* Machel wist van Mozambique een [[éénpartijenstelseleenpartijstelsel|éénpartijstaateenpartijstaat]] te maken met FRELIMO als enige toegestane partij. Hij koos voor een [[socialisme|socialistische]] koers.

* Binnen een jaar keerde bijna de gehele Portugese populatiebevolking — sommigesommigen gedwongen door de nieuwe regering en anderen op de vlucht — terug naar Portugal. De uittocht van de Portugese bevolking was een zware klap voor de economie van Mozambique.

* Reeds in 1975 werd [[RENAMO]] (vertaald: ''Mozambikaans Nationaal Verzet'') opgericht, een anti-communistengroep die met hulp van [[Rhodesië]] een serie aanslagen op transportroutes, scholen en ziekenhuizen lanceerde. De blanke minderheidsregering van Rhodesië vreesde namelijk dat het nieuwe FRELIMO-regime het [[ZANU]] van [[Robert Mugabe]] zou steunen om het blanke regime omver te werpen. De oprichting van RENAMO leidde in 1976 vantot het uitbreken van de [[Mozambikaanse Burgeroorlog]].