France-Albert René: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Luckas-bot (overleg | bijdragen)
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: es:France-Albert René
taal
Regel 1:
'''France-Albert René''' ([[16 november]] [[1935]]) is een [[Seychellen|SeychelliaansSeychels]] politicus. Van [[1977]] tot april [[2004]] was hij de [[president]] van de Seychellen.
 
France-Albert René studeerde aan het [[Saint Mary's College]] en [[King's College London]]. Van [[1957]] tot [[1961]] was hij advocaat op de [[Seychellen]]. Hij was een aanhanger van het gematigde [[socialisme]] van de Britse politici [[Clement Attlee]] en [[Hugh Gaitskell]]. In [[1964]] richtte hij de [[sociaaldemocratie|sociaaldemocratische]] ''Volksunie Partij van de Seychellen'' (SPUP) op. Na de onafhankelijkheid van de Seychellen in [[1976]] volgde hij [[Sir James Mancham]] op als premier, terwijl de laatste het ambt van president op zich nam. Op [[5 juni]] [[1977]] grepen aanhangers van René de macht op de [[Seychellen]]. René claimde later niet op de hoogte te zijn geweest van de coup, maar feit blijft dat hij na de coup het presidentschap van de Seychellen op zich nam. De Seychellen kregen een nieuwe grondwet waarin werd bepaald dat het land een eenpartijenstelseleenpartijstelsel kreeg met een sterke positie voor de president.
 
In [[1979]] fuseerde de SPUP met enkele kleinere partijen tot het Progressief Volksfront van de Seychellen ([[Front Progressiste du Peuple Seychellois]]; FPPS), de enige toegestane partij. René voerde enkele sociale hervormingen door die deels een succes werden.
Regel 9:
René knoopte nauwe contacten aan met de [[Sovjet-Unie]], de [[Comoren]], [[Tanzania]] en [[Noord-Korea]]. Hij onderhield ook banden met [[Frankrijk]] en [[Groot-Brittannië]].
 
René'sRenés bewind mocht dan wel niet bijzonder democratisch zijn geweest (het was zeker geen dictatuur), het zorgde er wel voor dat de Seychellen ééneen van de stabielste economieën heefthebben van [[Afrika]].
 
In [[1991]] kondigde hij de terugkeer van de democratie en het meerpartijenstelsel aan. Bij de democratische verkiezingen van [[1993]] en [[1998]] werd hij als president herkozen. In [[februari 2004]] kondigde hij zijn aftreden aan. Op [[14 april]] [[2004]] trad hij ook daadwerkelijk af maar is sindsdien nog steeds voorzitter van de FPPS. Vicepresident [[James Alix Michel]] volgde hem als president op.