De film is een eerbetoon aan de slachtoffers van de beruchte zwarte lijst. Niet voor niets was een aantal sleutelfiguren die aan deze film meewerkten, zelf slachtoffer van deze lijst. Regisseur [[Martin Ritt]], acteur [[Zero Mostel]] (Hecky Brown) en scenarist [[Walter Bernstein]] iszijn voor korte of langere tijd werkelooswerkloos geweest vanwege vermeende communistische sympathieën. Op de aftiteling van de film staat bij een groot aantal medewerkers vermeld dat ze op de zwarte lijst stonden, gevolgd door een jaartal. Ondanks het zware thema is de film toch in wezen een komedie. De casting van [[Woody Allen]] als Howard Prince is hier zeker debet aan. Zijn neurotische manier van acteren maakt van het personage Howard Prince een schlemiel zonder geweten, een armoedzaaier die praatjes krijgt om zijn vermeende successen. Het vormt een prachtig contrast met de komisch-tragische rol van Zero Mostel als Hecky Brown. Het personage van Brown verliest zijn waardigheid als hij moet bedelen om zijn geld voor een eenmalig optreden. Totaal vernederd en in het besef dat hij nooit meer aan het werk komt pleegt hij zelfmoord. Deze combinatie van zwarte humor met realiteit zorgt voor een film waar de boodschap des te schrijnender naar voren komt. "Wie zijn vrienden verlinkt zal eten, wie dat niet doet draait de gevangenis in", is de bittere ondertoon van deze film. Dat werkelijkheid en fictie dicht bij elkaar lagen blijkt wel uit het feit dat de zelfmoord van Hecky Brown door scenarist Bernstein was gebaseerd op de dood van acteur [[Philip Loeb]]. Loeb nam een overdosis slaappillen in een hotelkamer nadat hij op de zwarte lijst was gekomen.
