Reeds vanaf 1700 vond er wetenschappelijk onderzoek naar het leerlooien plaats.door dat onderzoek is het leer van nu van betere kwaliteit. Naast het traditionele looimiddel [[Eek (eik)|run]], uit eikenschors bereid, werden uit de koloniën ook nieuwe plantaardige looistoffen geïntroduceerd, zoals [[mimosa]] ([[1822]]) en [[quebracho]] ([[1867]]). Deze versnelden niet alleen het looiproces, maar waren vaak ook goedkoper dan de eikenschors die schaars aan het worden was. Omstreeks [[1840]] verschenen de eerste eenvoudige machines, zoals beweegbare looikuipen. Dit betrof de methode van Durio, waarbij in plaats van kuipen ronddraaiende vaten (''walkvaten'') werden gebruikt. Er werden geconcentreerde looiextracten toegevoegd en de temperatuur werd op 40 <sup>o</sup>C gehouden. Aldus versnelde het looiproces. De walkvaten werden eind 19e eeuw op grote schaal ingevoerd.
Naast plantaardige werden ook minerale looistoffen gebruikt, met name aluin en andere aluminiumzouten.
