Joseph Schmidlin: verschil tussen versies

 

Schmidlin studeerde aan het priesterseminarie in [[Straatsburg]] en werd er in 1899 tot priester gewijd. Na zijn wijding studeerde hij geschiedenis en klassieke talen aan de [[universiteit van Straatsburg]]. Aansluitend verbleef Schmidlin, vanaf 1901 tot 1905, in Rome. Tijdens zijn verblijf in Rome werkte hij als redacteur mee aan de 16 delen omvattende geschiedenis van de pausen tussen de 15e en 19e eeuw van [[Ludwig von Pastor]]. In deze periode (1904) promoveerde hij in de [[kerkgeschiedenis]] aan de [[universiteit van Freiburg]] en verkreeg in 1907 zijn [[habilitation]] bij [[Albert Ehrhard]] aan de universiteit van [[Straatsburg]]. Eind 1907 vertrok Schmidlin naar de [[universiteit Münster]] om er in 1910 professor voor kerkgeschiedenis, [[dogmageschiedenis]], [[patrologie]] en missiekunde te worden. Vier jaar later verschoof het hoofdaccent van zijn professoraat naar de missiewetenschap. In die hoedanigheid ontwikkelde hij de missiologie als zelfstandige wetenschappelijke discipline binnen de katholieke [[theologie]]. De leerstoel van Schmidlin was niet tot stand gekomen als reactie op de voorloperrol van de Lutherse missiewetenschappen uit het eind van de 19e eeuw, maar op aandringen van de regering in Berlijn, die de missie als hulpinstrument voor de eigen koloniale politiek beschouwde.