Eduard van Woodstock: verschil tussen versies

'''Eduard van Woodstock''' ([[Woodstock (Engeland)]] ([[Oxfordshire]]), [[15 juni]] [[1330]] – [[Palace of Westminster]] ([[Westminster (wijk)|Westminster]]), [[8 juni]] [[1376]]), bijgenaamd de '''Zwarte Prins''', was de oudste zoon van [[Eduard III van Engeland]].

Hij is nooit Eduard IVkoning geworden omdat hij een jaar eerder stierf dan zijn vader en dus nooit koning werd. Naast [[Prins van Wales]] was hij ook Hertog van [[Guyenne]]. In die laatste hoedanigheid was hij [[Feodalisme|leenplichtig]] aan de Franse koning. Zijn bijnaam heeft hij waarschijnlijk te danken aan de kleur van zijn wapenuitrusting. Eduard voerde als motto "Ich Dien" (Ik Dien) in zijn wapen. Vermoedelijk had hij in [[graafschap Vlaanderen|Vlaanderen]] verbleven, want Vlaanderen vocht mee met de Engelsen, tegen de dreigende Franse bezetting.

De meningen over de verdiensten van de prins zijn zeer verdeeld. Bij de ridders in zijn tijd was Eduard zeer geliefd; [[Chandos Herald]] sprak over 's prinsendiens bestuur in Zuid-Frankrijk als "zeven jaren van vreugde, vrede en plezier" terwijl de prins in werkelijkheid een verkwistend schrikbewind had gevoerd.

Hij stond in zijn tijd bekend als een zeer kundig veldheer. Als 16-jarige vocht hij mee met zijn vader tijdens de [[slag bij Crécy]]. [[Jan de Blinde]], de koning van Bohemen, vocht aan de zijde van de Fransen en sneuvelde in Crécy. Jan droeg struisvogelveren op zijn helm. Die werden door Eduard III aan zijn zoon geschonken. De struisvogelveren zijn nog steeds te zien in het blazoen van de [[prins van Wales]].

Eduard stierf in 1376 aan [[dysenterie]] en aan de gevolgen van een ontstoken wondwonde die hij had opgelopen in een veldtocht in [[Spanje]]. Hij werd begraven in de [[kathedraal van Canterbury]].