Londonkracht: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 18:
* <math>r \!</math> de afstand russen de twee moleculen
Verder nemen de Londonkrachten in sterkte toe naarmate het atoom of de molecule groter is. Dit komt doordat grotere moleculen makkelijker polariseerbaar zijn vanwege hun omvangrijkere elektronenwolk. Dit is bijvoorbeeld te zien aan de reeks [[Halogeen|diatomische halogenen]], van klein naar groot: [[difluor]] (F<sub>2</sub>), [[dichloor]] (Cl<sub>2</sub>), [[dibroom]] (Br<sub>2</sub>) en [[dijood]] (I<sub>2</sub>). Difluor en dichloor zijn bij kamertemperatuur gassen, terwijl dibroom een vloeistof is en dijood een vaste stof. De trend van stijgende Londonkrachten met stijgende polariseerbaarheid verklaart ook het stijgend kookpunt van de alkanen met stijgende lengte van de koolstofketen: daar waar [[methaan]] en [[ethaan]] gassen zijn, is [[n-pentaan|''n''-pentaan]] een vloeistof en zijn [[octadecaan]] en [[eicosaan]] vaste wasachtige stoffen. Onderstaande grafiek geeft de trend weer:
[[Bestand:Kookpunt lineaire alkanen grafiek.png|center|700px|Grafiek met kookpunt in functie van het aantal koolstofatomen in de keten]] Over het algemeen hebben Londonkrachten een belangrijker aandeel in de totale interactie tussen twee moleculen dan zuivere dipool-dipoolinteracties of geïnduceerde dipool-dipoolinteracties. {{Navigatie intermoleculaire krachten}}
| |||