Impressionisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Externe links: commerciële + dode externe link verwijderd |
|||
Regel 13:
De beweging kreeg haar naam in [[1874]] door een krantenartikel. De revolterende beweging was echter al een tiental jaren oud en [[Édouard Manet]] had toen al een paar keer de herrie op gang gebracht, tegenover de [[Parijse salon|officiële salonjury's]]. Zijn ''Absintdrinker'' werd al in 1859 geweigerd, terwijl zijn ''[[Olympia (Manet)|Olympia]]'' en zijn ''Déjeuner sur l'herbe'' zodanig schandaal verwekten, dat ze aanleiding gaven tot de eerste ''[[Salon des Refusés]]'' in 1863.
Voordien, in 1855, werd de ''Begrafenis te Ornans'' van [[Gustave Courbet]] geweigerd en had men, in 1850, de
Uitgangspunt was het schilderen van landschappen, zonder opsmuk, als reactie op de [[romantiek (stroming)|romantiek]]. Er werd geschilderd in de vrije [[natuur]], waarbij veel aandacht besteed werd aan het neerzetten van kleuren die een bepaalde stemming aangaven. De manier van schilderen wordt wel beschouwd als voorloper van het impressionisme.
Eerst elf jaar na de eerste ''[[Salon des Refusés]]'' zou het impressionisme als zodanig in beeld komen en dan nog uit onverwachte hoek. Geleid door [[Edgar Degas]] en [[Pierre-Auguste Renoir]] hadden 31 jonge Franse schilders 165 werken samengebracht in het atelier van de fotograaf [[Nadar (pseudoniem)|Nadar]], aan de Boulevard des Capucines 35 te Parijs. Ze hadden zich verenigd in een "Societé anonyme coopérative d'artistes peintres, sculpteurs, graveurs, à capital et personnel variables". Ze openden hun expositie op 15 april 1874, precies een maand voor de opening van het officiële "Salon". Naast de voornoemde initiatiefnemers exposeerden ook [[Paul Cézanne]], [[Claude Monet]], [[Berthe Morisot]], [[Alfred Sisley]], [[Camille Pissarro]], [[Eugène Boudin]], [[Adolphe-Félix Cals]], [[Félix Bracquemond]], [[Stanislas Lépine]], [[Henri Rouart]], [[Hélène Dubourg]] [[Georges Seurat]] en anderen.
| |||