Giuseppe Maria Gioacchino Cambini: verschil tussen versies

Al in zijn jeugd kreeg hij muziekles van een Maestro Polli en later van een Padre Martini in [[Bologna]] en van [[Joseph Haydn]]. Uit de ''Biographie Universelle des Musiciens'' (Parijs, 1873, pp. 162-164) van [[François-Joseph Fétis]] is gebleken, dat hij rond 1767 een reis naar [[Napels]] maakte en zijn debuut als violist had. Het werk, dat hij uitgevoerd heeft, is niet gedocumenteerd. In een andere romantische chronickroniek isstaat geschreven, dat op de terugreis Cambini al zijn financieëlfinancieel vermogen iskwijtraakte kwijtgeraakt,nadat omdat hetzijn schepschip vandoor piratespiraten werd gekaapt. Een rijke [[Venetië|Venetieaanse]] koopman heeft hem dan in [[Spanje]] vrijgekooptvrijgekocht.

In 1773 ging hij naar Parijs waar hij in mei 1773 op het ''Concert Spirituel'' conerteerdeconcerteerde.

In November 1773 publiceerde hij zijn ''Zes kwartetten'' voor strijkers, op. 1. En nadat een van zijn symfonieën werd opgevoerd op de ''Concert Spirituel'' was hij een heel gevragdgevraagd componist en werden zijn werken werden al gepubliceerd als hijonmiddellijk metnadat hetde schrijfenlaatste netnoot afgeslotenwas had.neergeschreven

Hij was een snelschrijfersnelschrijver en zo telde manmen in 1800 meer dan 600 gepubliceerde werken onder de naam van Cambini. Al zijn instrumentale werken werden geprogammerdgeprogrammeerd op het ''Concert Spirituel'' en het ''Concert des Amateurs'', en dat bracht hem grote populariteit, bijzonder in de Franse muziekkringen.

Hij was componist voor het ''Koninklijk orkest'', in 1788 werd hij muziekdirecteur van het ''Théâtre des Beaujolais'' en als dit 1791 gesloten werd ging hij tot 1794 nanaar het ''Théâtre des Louvois''.

Gedurende de Franse revolutie schreef hij naast zijn opera's patriotischepatriottische hymneshymnen en liederen voor de revolutie, symfonieën en kamermuziek.

Hij gaaf vioolles, privélessen voorprivé-lessen zang en compositie, omdat hij geen adequaat positie ofgeschikte functiejob vond, geen gelegenheid kreeg, om de privéconcertenprivé-concerten in de Parijse palasten van de koopman [[Armand Séguin]] te geven, en voortdurende financieëlefinanciële problemen had.

Na 1800 ging het spoedig bergaf met zijn creatiefecreatieve impulsen en hij werkte toenhij als muziekcriticus voor de ''Allgemeine Musikalische Zeitung'' van 1803 tot 1805 en voor het Parijse magazinmagazine ''Les tablettes de Polymnie'' van 1810 tot 1811.

Ook over zijn dood zijn twee verschillende versies bekend: De eerste versie is daddat hij op 29 december 1825 in een psychiatrische kliniek in Bicêtre bij Parijs overleed en de tweede versie is, dat hij naar [[Nederland]] vertrok en daar in 1818 overleed.

* ''Quintetto per fiati - Blazerskwintet No. 1 B-groot'' voor fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn, op. 4 no. 1 - [[http://icking-music-archive.org/scores/cambini/WindQuintetts/CambiniQuintetNo1.pdf (PartiturPartituur)]

* ''Quintetto per fiati - Blazerskwintet No. 2 D-klein'' voor fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn, op. 4 no. 2 - [[http://icking-music-archive.org/scores/cambini/WindQuintetts/CambiniQuintetNo2.pdf (PartiturPartituur)]

* ''Quintetto per fiati - Blazerkwintet No. 3 F-groot'' voor fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn, op. 4 No. 3 - [http://icking-music-archive.org/scores/cambini/WindQuintetts/CambiniQuintetNo3.pdf (PartiturPartituur)]