Erneuerte Nassauische Erbverein: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 21:
Toen Willem I der Nederlanden de eerste Groothertog van Luxemburg werd moest een regeling voor de erfopvolging worden vastgesteld. Het Koninkrijk der Nederlanden had de erfopvolging in de Grondwet van 1815 geregeld. Luxemburg was deel van de Duitse Bond en behoefde een aparte regeling. De Oranje=Nassau's en de Nassau's grepen terug op het erfverdrag als regeling omdat het hoofd van de Walramsche linie inmiddels Hertog van Nassau was geworden. Willem I had afstand van zijn rechten op Nassausche gebieden der Othonen gedaan maar daarvoor was Luxemburg in de plaats gekomen.
De rechtskracht van de Nassausche erfvereniging werd in de [[Congres van Wenen|Wiener Congreß-Acte]] van 8 juni 1815 bevestigd. Alle Europese machten tekenden dit document.
Toen Adolf van Nassau zijn Hertogdom in 1866 verloor, het werd door Pruisen geannexeerd, kon dat worden uitgelegd als het einde van de Erbverein van 1815 en 1805. Toen Willen III der Nederlanden in 1890 stierf was er geen mannelijke Oranje-Nassau om hem in het door het Salische erfrecht geregeerde Luxemnurg op te volgen. Danzij de inzet van Koningin Emma kreeg Hertog Adolf van Nassau in 1890 toch de Luxemburgse troon.
| |||