Erneuerte Nassauische Erbverein: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Om versnippering van de gebieden en erflanden van de Nassau's te voorkomen werd vastgelegd dat het bezit na het uitsterven van een tak van de familie niet in vreemde handen mocht komen. De erfenis, in dit geval een graafschap en de regering over dat graafschap, werd onder de andere Nassaus verdeeld.
Karl Christian vorst van Nassau-Weilburg (1735 - 1788) en Stadhouder Willem V Prins van Oranje en Graaf van Nassau-Dietz sloten het familieverdrag
In 1783 waren van de takken van de Nassau's nog Nassau-Dietz of Oranje-Nassau-Dietz, Nassau-Weilburg, Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen over. Het verdrag werd door von Wilhelm, Prinz von Oranien, Fürst zu Nassau, etc., Karl Christian, Fürst zu Nassau, Graf zu Saarbrücken, etc., Karl Wilhelm, Regierender Fürst zu Nassau, Graf zu Saarbrücken, etc., en Ludwig, Fürst zu Nassau, Graf zu Saarbrücken, etc. getekend. Ook de niet regerende agnaten Friedrich, Prinz zu Nassau-Usingen en Adolph, Prinz zu Nassau-Usingen tekenden het verdrag.
Het verdrag werd op 30 juni 1783 door Keizer [[Joseph II van het Heilige Roomse Rijk]] bevestigd.
Het Stadhouderschap over de Nederlandse provincies was geen deel van de bezittingen. Het was sinds enige jaren erfelijk maar het was een administratieve en militaire functie onder de souvereine Staten van de provincies en de Staten Generaal der Verenigde Nederlanden.
| |||