Magnentius: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 25:
'''Flavius Magnus Magnentius''' ([[Samarobriva]] (het huidige [[Amiens]]), begin 4e eeuw - [[11 augustus]] [[353]]) was een [[Lijst van Romeinse keizers|Romeins keizer]] van [[18 januari]] [[350]] tot 11 augustus 353. Hij had geen enkel recht op de troon, en werd door de keizers in 350, [[Flavius Iulius Constans|Constans]] en [[Constantius II]] niet erkend. Daarom wordt hij een [[usurpator]] genoemd.
==Jeugd==
Magnentius werd geboren in [[Samarobriva]]. Hij was van gemengd Brits-Frankische afkomst. Zijn vader was [[Britten (Kelten)|Brits]] en zijn moeder [[Franken (volk)|Frankisch]]. Volgens de bronnen was hij in het leger als [[laeti|laetus]] opgeklommen. Hij was getrouwd met [[Justina]], die na Magnentius' dood zou hertrouwen met keizer [[Valentinianus I]]. Magnentius maakte carrière in het leger
==Keizer in Gallië==
Laat in de winter ontving Constantius het bericht dat zijn broer was overleden. Hij was onzeker over wat hij moest doen, aangezien hij net in een veldtocht tegen de [[Perzen]] zat. Constantius' zuster Constantina haalde vervolgens [[Vetranio]] over zich tot keizer in de Balkan uit te roepen en te onderhandelen met Constantius. Constantius zag dit niet zitten, en Vetranio verbond zich met Magnentius, om zo te proberen Constantius te overtuigen hen te erkennen. Constantius trok echter ten strijde en dwong Vetranio al snel tot aftreden. In juni 350 was er nog de opstand van [[Nepotianus]] in Rome, die snel door Magnentius werd neergeslagen.▼
Tijdens een banket op 18 januari 350 in [[Gallië|Gallia]] werd hij door de aanwezigen tot keizer benoemd. Men koos die tijd omdat men had gehoord van militaire tegenslagen voor [[Constantius II]] in het oosten. Toen Constans hoorde van de opstand vluchtte hij naar de [[Pyreneeën]], waar hij alsnog werd gedood in februari 350. Magnentius had al snel de controle over de meeste van Constans' gebieden.
▲Laat in de winter ontving Constantius II het bericht dat zijn broer was overleden. Hij was onzeker over wat hij moest doen, aangezien hij net
[[Bestand:Double Centenionalis Magnentius-XR-s4017.jpg|thumb|left|300px|Hoewel Magnentius heidenen meer rechten gaf laat de achterkant van deze munt duidelijk zien dat hij zelf [[christen]] was.]]
De volgende winter benoemde Magnentius ene [[Magnus Decentius]], mogelijk zijn broer, tot [[Caesar (titel)|Caesar]] om de [[Rijn]] en Gallia te beschermen.
==Verlies van veldslagen tegen Constantius== Constantius benoemde zijn neef [[Flavius Claudius Constantius Gallus]] in het oosten tot Caesar, zodat hij zelf kon afrekenen met Magnentius. In september kwam het tot een grote [[slag bij Mursa]], waarbij Magnentius veel soldaten verloor. Hij trok zich terug naar Noord-Italië en later naar Gallia. Tot [[3 juli]] 353 bleef Constantius vervolgens in [[Milaan (stad)|Milaan]], om vervolgens ook naar Gallia te gaan. Magnentius' troepen werden in de Franse Alpen verslagen bij [[slag bij Mons Seleuci|Mons Seleuci]] ==Zelfmoord== Magnentius vluchtte naar [[Lyon]]. Zijn troepen zagen geen heil meer in de strijd en wilden Magnentius overdragen aan Constantius. Op 11 augustus pleegde hij echter [[zelfmoord]]. ==Externe link==
| |||