Pravda: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Dit hoort niet thuis in een artikel over de Pravda, eerder met bronnen bij een artikel over de media in SU. En dat de Pravda saai was is een mening en hoort hier dus niet thuis. Waar zijn de bronnen? |
||
Regel 37:
Bij de discussies was de ''Pravda'' de vertolker van het standpunt van de partijorganisatie, de "[[nomenklatura]]". Andere kranten en bladen waren de spreekbuis van de (niet erg invloedrijke) vakbonden, de Opperste Sovjet, de ministeries en de bureaucratie vonden in de [[Izvestia]] hun spreekbuis, de strijdkrachten of de KGB. De kranten waren door cliënilisme en patronage aan de machtige mannen in het Kremlin gebonden.
Wanneer de ''Pravda'' (dat wil zeggen de hoofdredactie en een groep communisten onder bescherming van een of meer leden van de partijtop) een probleem op de politieke agenda wilde zetten werd soms een opinieartikel over dat onderwerp gepubliceerd.{{Bron?||2012|06|30}} Soms koos men voor een al dan niet gefingeerde of in scene gezette ingezonden brief van een "verontwaardigde Sovjet-burger" die een misstand aan de kaak stelde.{{Bron?||2012|06|30}} De ''Pravda'' was meer dan eens de vertolker van [[antisemitisme|antisemitische]] vooroordelen die onder de bedriegelijke term "kosmopolitisme" werd veroordeeld.{{Bron?||2012|06|30}} Ook terreurcampagnes, bijvoorbeeld tegen de vaak Joodse Kremlinartsen werden door de ''Pravda'' ingeluid.
De ''Pravda'' had [[Censuur (informatie)|censors]] die de teksten vooraf goed- of afkeurden. Het aantal verboden onderwerpen was groot, misoogsten, misdaad, alcoholmisbruik, statistieken over levensverwachting en geboortecijfers, godsdienst, de emigratiewensen van Russische Joden, economische problemen, de misdaden van Stalin en Lenin, de democratische [[Februarirevolutie (1917) |Februarirevolutie in 1917]], de werkelijke gang van zaken tijdens de [[Oktoberrevolutie]], schaarste aan woningruimte en slechte bevoorrading van de winkels, [[dissident]]en, bedrijfsongevallen, incidenten in de kernindustrie, sociale spanningen, milieuverontreiniging, de levensstandaard in West-Europa en Amerika, vliegtuigongelukken (tenzij er buitenlanders aan boord waren) en de censuur zèlf stonden op de lijst van min of meer verboden onderwerpen.{{Bron?||2012|06|30}} Alleen wanneer een van de machthebbers in de Communistische Partij een probleem wilde aankaarten was er ruimte voor enige vrijheid.
Toen [[Michail Gorbatsjov|Gorbatsjov]] eind jaren tachtig meer openheid voorstond, verloor de krant populariteit en liep het aantal lezers terug. In de nieuwe vrijheden die [[glasnost]] en [[perestrojka]] brachten, was het blad terughoudend. Dit veranderde toen hoofdredacteur [[Viktor Afanasjev]] in [[1989]] werd vervangen door de hervormingsgezinde [[Ivan Frolov]]. Bij de val van de Sovjet-Unie was de oplage ongeveer zes miljoen.
| |||