Dit gaat meer over Chambres D'Amis dan Joseph Kosuth, bovendien is de tekst niet neutraal.Versie 31578496 van 157.193.3.200 (overleg) ongedaan gemaakt.
In 2007 en 2008 nam Kosuth deel aan de symposium serie "[[Personal Structures]]: Time - Space - Existence", een project geïnitieerd door de Nederlandse kunstenaar [[Rene Rietmeyer]].
=== Chambres d'Amis ===
In 1986 naam Vandenhove deel aan [[Chambres_d'Amis|Chambres D'Amis]]. Een kunstevenement, opgezet door Jan Hoet, met als doel de grenzen van het museum(white cube) te doorbreken en de kunst tussen de mensen te brengen. 51 kunstenaars maakte site specifieke werken die tentoongesteld werden in particuliere huizen.
Kosuth wilde zelf graag zijn werk presenteren in het huis van André Vereecken, een psychiater. Het huis is ook de werkruimte van de psychiater. Op de muren plaatst Kosuth een tekst uit het werk van Sigmund Freud. De tekst is ingedeeld door een nummering en is met grote zwarte stroken doorstreept. Daardoor lijkt de tekst op het eerste zicht onleesbaar. De aandachtige toeschouwer kan proberen de tekst te reconstrueren doordat telkens het bovenste en onderste stukje van elke letter zichtbaar blijft. Kosuth vertelt zelf dat we te maken hebben met een cluster van contingenties: een tekst, die een orde representeert van arbitraire vormen die een systematische gevoel creëren. De woorden hebben betekenis in relatie tot de zin, en de zin op haar beurt in relatie tot de paragraaf. De paragraaf uit 'The psychopathology of Everyday Life' van Sigmund Freud heeft betekenis in relatie tot het uitleggen van Freuds' werk. Het gebruik van Freuds' werk in deze context is contingent aan het begrijpen van het werk van de 'auteur' van 'Zero & Not' (een reeks van Kosuth die begint met Cathexis in 1981) als een soort conceptuele 'architectuur'.
De tekst is ook gewoon een middel, een materiaal, een tweede huid die op de muur wordt bevestigd. Op een ander niveau speelt de bestaande orde van het huis daardoor een belangrijke rol in het kunstwerk. De ramen en deuren die er zijn in de muren bepalen mee hoe de tekst op de muren wordt geordend. Tegelijk zijn het diezelfde openingen in de architectuur die het kunstwerk tonen aan de buitenwereld. Naast deze arbitraire ordes is er ook een 'zelf gecreëerde' orde. Er is een nummering die bijhoudt hoe vaak de paragraaf herhaald werd tot de muren vol waren. Er is ook de blindering van de tekst die tegelijkertijd uitwist en construeert; Er wordt iets gesuggereerd (een soort 'taalveld') terwijl het wordt doorgehaald. De taal wordt daardoor gereduceerd tot woorden. Het lezen van de tekst brengt je bij het reconstrueren van de woorden en waardoor je tot de taal komt. De nummers die de paragrafen onderscheiden brengen tegelijk eenheid in het werk. De nummering van de paragraaf is een 'gemaakte' orde die leidt tot een paragraaf en verschilt van de arbitraire orde van zinnen die samen dezelfde paragraaf vormen en verschilt ook nog van de orde die kamers creëert door ramen, deuren, plafonds en muren.
Het huis speelt een belangrijke rol in het kunstwerk van Kosuth. Het is één van de 3 soorten orde die in het kunstwerk schuilen. Daarenboven wordt het werk niet in zomaar een huis gepresenteerd, het gaat om de woning en werkruimte van een psychiater. Door de context van het huis krijgt het kunstwerk nog een extra gelaagdheid. Kosuth speelt eigenlijk met de opbouw of de architectuur van een stuk tekst van Freud over het onderbewustzijn. Hij deconstrueert de taal en laat de tekst zich ordenen door de architectuur van het huis van een psychiater. Architectuur, constructie en deconstructie speelt een centrale rol in dit kunstwerk.
