|
===De SED in de beginjaren van de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]]===
Aan het einde van de [[1940-1949|jaren 40]] was de [[Koude Oorlog]] een feit. Een sterk, onafhankelijk, verenigd Duitsland was voor zowel volgens de [[Sovjet-Unie]] als volgens de Westerse mogendheden niet gewildzonder meer wenselijk. De [[Sovjet-Unie]] streefde naar een neutraal niet-gebonden verenigd Duitsland, de Westerse mogendheden streefden naar een Westers georiënteerd verenigd Duitsland. OmdatDoordat de Sovjet-Unie en het Westen het niet eens werden over de status van een verenigd Duitsland lagbleef het voor de hand dat vereniginghereniging uitbleefuit. Er ontstonden in [[1949]] daarom twee Duitslanden: de [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|Bondsrepubliek Duitsland]], een samenvoeging van de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]], [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] en [[Frankrijk|Franse]] bezettingszones, en de [[Duitse Democratische Republiek]] die bestond uit de vroegere SBZ.
Nog in [[1949]] maakte de leiding van de SED een einde aan het experiment van een "Duitse weg naar het socialisme" en van eerlijke verdeling van partijposten onder KPD'ers en SPD'ers. Tijdens het 1steEerste Partijcongres van de SED in [[januari]] [[1949]] wisten de [[Stalinisme|Stalinisten]] een partijprogram door te drukken. Het partijprogram maakte een einde aan de wereldbeschouwelijke neutraliteit ("eigen weg naar het socialisme") en introduceerde het [[marxisme-leninisme]]. 150.000 SED'ers werden uit de partij gezet. Onder hen waren vroegere sociaaldemocraten, [[Kommunistische Partei-Opposition|KPO]]'ers, [[Sozialistische Arbeiterspartei|SAP]]'ers en KPD-immigranten uit West-Duitsland. Het partijprogram voorzag in de oprichting van traditionele bestuursorganen binnen een communistische partij zoals het [[Centraal Comité]] ''(Zentralkomitee)'' en het [[Politbureau]] ''(Politbüro)'' en een Partijsecretariaat ''(Sekretariat)''.
Op [[25 juli]] [[1950]] werd [[Walter Ulbricht]] tot [[Lijst van secretarissen-generaal van de SED|secretaris-generaal]] van de SED gekozen. Hij werd hiermee de machtigste man van de partij. De co-invloed van de beide voorzitters [[Wilhelm Pieck|Pieck]] en [[Otto Grotewohl|Grotewohl]] nam sterk af; (het voorzitterschap van de partij werd in [[1954]] afgeschaft). In [[oktober]] [[1949]] werd Pieck president van de DDR en Grotewohl premier.
Vanaf het begin van de DDR was de SED de leidende partij van het land. De andere blokpartijen, de CDUD, LDPD, DBD en NDPD kregen veel minder macht, maar waren wel lid van de regering. In de [[Volkskammer]] bezat de SED de absolute meerderheid (''zie:'' [[Volkskammer]] en [[Volkskammerverkiezingen]]).
Tijdens het 2deTweede Partijcongres van de SED in [[1952]] werd besloten tot de uitbouw van het socialisme in de DDR. Dit hield o.a. in de centralisering van de staatsmacht (afschaffing van de ''Länder'' en de introductie van 14veertien ''[[Bezirk (DDR)|Bezirke]]'') en, de introductie van een [[centraal geleide economie|planeconomie]] (o.a. [[collectivisatie|collectivisering]] van de landbouw), maar ooken de opbouw van eigen strijdkrachten ([[Nationale Volksarmee]])
<div style="float: right; width: 19em; margin-left:0.5em; background-color: #E0E0E0; border: 1px dashed grey; padding: 4px 8px 4px 8px;"><small>
</div> </small>
De keiharde stalinistische koers van de SED leidde in [[1953]] tot een [[DDR-Volksopstand van 1953|volksopstand]], die echter met grof geweld werd onderdrukt.
In [[1962]] werd de [[West-Berlijn]]se afdeling van de SED losgekoppeld van de moederpartij en kreeg de naam [[Sozialistische Einheitspartei Westberlins]] (Socialistische Eenheidspartij van West-Berlijn).
| 