Ludwig Bohnstedt: verschil tussen versies

Zijn eerste opdrachten waren van weinig betekenis. Hij zette zijn studie in Rusland voort en verwierf in [[1845]] de vierde academische graad en werd in [[1858]] benoemd tot professor aan de academie van Sint-Petersburg met de rang van hofraad. Van [[1851]] tot [[1854]] was hij opperbouwmeester van het eerste arrondissement van het Departement voor Weg- en Waterwerken en opperbouwmeester van het paleis van grootvorstin Helena Paulowna. Toen Bohnstedt zich in [[1859]] aanmeldde voor het lidmaatschap van de ''Architekten- und Ingenieur-Verein zu Berlin'' meldde hij dat hij 15 bestaande gebouwen veranderd had en zeven nieuwe gebouwen ontworpen. Tussen 1859 en [[1863]], het jaar dat hij Rusland verliet, ontwierp hij het nonnenklooster van de Opstanding (Novodevichy), het raadhuis en het woonhuis van de minister der Rijksdomeinen en dat van de vorsten van [[Joesoepov]].

 

Door mee te dingen naar diverse internationale [[Prijsvraag|prijsvragen]] werd hij ook in het buitenland, met name in Duitsland, bekend. In [[1854]] won hij één van de twee tweede prijzen voor een ontwerp voor het [[gemeentehuis]] van [[Hamburg]]. In 1858 nam hij deel aan de prijsvraag voor het gemeentehuis van Berlijn en dat van [[Innsbruck]], het gebouw van vereniging Malkasten in [[Düsseldorf]], het museum in [[Leipzig]], het Ministerie van Buitenlandse Zaken in [[Londen]] en een [[galerij (museum)|kunstgalerij]] in [[Hamburg]]. Hij won eerste en tweede prijzen voor een mineraalwater-inrichting in [[Riga]], een [[sociëteit]] in [[Tallinn]], een tentoonstellingsgebouw in [[Madrid (stad)|Madrid]] (i.s.m. professor V. Schröter), een [[Kanton (bestuur)|kantonnale]] school in [[Bern (stad)|Bern]] en een [[Camposanto (Milaan)|Camposanto]] in [[Milaan (stad)|Milaan]]. Ook zijn ontwerp voor een stadsschouwburg in Riga uit [[1860]] was het gevolg van een prijsvraag. Het werd overigens pas uitgevoerd toen Bohnstedt al naar Duitsland was verhuisd. Zijn antwoord op de prijsvraag voor een paleis in [[Kolomenskoje]], uitgeschreven door de Berlijnse academie leverde hem een positie als professor op.