Ramkhamhaeng: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
Ramkhamhaeng vormde een [[bondgenootschap]] met de [[Yuan-dynastie]] van [[China]], waarvandaan hij de technieken importeerde om [[keramiek]] te maken die nu bekend staan als Sangkhalok. Een verhaal beschrijft hoe hij de vrouw verleidt van koning Ngam Muang van [[Phayao]]; een gebeurtenis die hem geholpen kan hebben om een driezijdige alliantie te vormen met Ngam Muang en koning [[Mengrai]] van [[Lanna]], die beide een koninkrijk ten noorden van Sukhothai bezaten.
Ramkhamhaeng breidde zijn rijk uit tot [[Lampang]], [[Phrae]] en [[Nan]] in het noorden, [[Phitsanulok]] en [[Vientiane]] in het oosten, [[Mon]] in het westen , tot zo ver als de [[Golf van Bengalen]] in het noordwesten en [[Nakhon Si Thammarat]] in het zuiden.
Rankhamhaeng wordt traditioneel gezien als de ontwikkelaar van het [[Thais alfabet]] (''Lai Sue Thai'') vanuit eerdere Khmer, Mon en Burmese schriften, op basis van een inscriptie (de Ramkhamhaeng stèle, nu in het Nationaal Museum in [[Bangkok]]), die gedateerd is op [[1283]] of [[1292]]. Hij wordt ook nog steeds gerespecteerd als de koning die een stijl van welwillende [[monarchie]] introduceerde die tot op de dag van vandaag bestaat in [[Thailand]].
[[Categorie:Geschiedenis van Thailand]]
| |||