De Kronieken van Narnia: Het betoverde land achter de kleerkast: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 48:
Lucy vertelt haar verhaal aan haar zus en haar broers, maar die geloven haar niet. Volgens hen is Lucy maar eventjes weggeweest. Als ze de kast inspecteren, blijkt de kast een massieve achterwand te hebben.
Een paar dagen later spelen de kinderen verstoppertje. Lucy verstopt zich in de kleerkast. Edmund ziet het en gaat er achteraan. Nu komt ook Edmund in het geheimzinnige land, maar Lucy vindt hij niet. Hij ziet een statige dame op een slee. De dame (Jadis, de Witte Heks) stelt zich voor als de koningin van Narnia, en biedt hem betoverde chocolademelk en snoepgoed aan. Als ze hoort dat Edmund nog een broer en twee zussen heeft, belooft ze hem dat ze hem wil aanwijzen als opvolger, zodat hij koning van Narnia zal worden. Dan moet hij echter wel eerst zijn broer en zussen meebrengen. Edmund vindt dit wel een goed idee, zeker wanneer ze hem nog meer snoepgoed belooft. Want wie magisch voedsel eet wil alleen nog maar magisch voedsel eten en waardeert goed normaal voedsel niet meer.
Als Edmund teruggaat naar de kleerkast, komt hij Lucy tegen, die op bezoek is geweest bij Tumnus. Lucy is blij: ze heeft nu een getuige en de andere twee zullen wel moeten geloven dat er iets bijzonders is met de kleerkast. Het loopt echter anders. Edmund wil zich niet belachelijk maken en zegt tegen Susan en Peter dat ze maar gedaan hadden alsof er een sprookjesland in de kast was.
Regel 80:
Aslan brengt de kinderen nu naar het kasteel [[Cair Paravel]], aan de kust. Hij stelt de kinderen aan als koningen en koninginnen van Narnia. Nu breekt er een tijd aan van geluk en vrede voor het land.
Twintig jaar later, als het viertal volwassen is geworden, zijn ze op jacht op een mysterieuze witte hertenbok en komen zo langs een vreemd voorwerp: een lantaarnpaal. Als ze door een vage herinnering geleid op onderzoek uitgaan, belanden ze weer in de kleerkast, en vandaar als kinderen in de lege kamer in het huis van de professor. Het is nog steeds dezelfde dag en Mevrouw MacReddy is nog steeds in de buurt, en ze zijn dus weer kinderen geworden. De kinderen vertellen hun verhaal aan de professor die ieder woord gelooft, en die aankondigt dat ze misschien nog wel vaker, als ze het niet verwachten, in Narnia zullen komen.
== Het boek in maatschappelijke context ==
| |||