Sint-Alexiusbegijnhof: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RobotMichiel1972 (overleg | bijdragen)
k fix coords zoom to scale
Petrain (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 20:
 
Oorspronkelijk werden deze feesten georganiseerd om geld in te zamelen voor de [[restauratie (kunst)|restauratie]] van het begijnhof.
 
==Geschiedenis==
 
Vermoedelijk tussen 1260 en 1272 ontstond ook te [[Dendermonde]] een kleine begijnengemeenschap. In 1288 namen de meeste begijnen hun intrek in een volledig omwald hof. Ze kregen van Robrecht van Bethune (1294) de toelating rond hun kapel een ommuurd kerkhof aan te leggen. Uit de periode 1450-1519 zijn ons niet minder dan 369 begijnen met naam bekend. In 1578 brak te Dendermonde beeldenstorm uit. De kerk werd in brand gestoken, de huizen geplunderd en gedeeltelijk verwoest.
 
Na 1584 begon de heropbouw. Het aantal begijnen liep eerst op van 25 in 1601 tot 250 in 1691, doch vanaf 1700 tekende zich een langzame achteruitgang af. In 1797 werd het begijnhof afgeschaft; de goederen werden toegewezen aan de Burgerlijke Godshuizen. Het stadsbestuur verkocht het pand in 1866 aan de Gentse baron Frederik Charles van der Brugghen-de Naeyer, die er 170.027 frank voor betaalde en het nadien aan de begijnen verhuurde.
 
In het tweede kwart van de 19e eeuw ondergingen ze vaak ingrijpende verbouwingen. Na 1866 beschikten de begijnen niet meer over de nodige middelen om de woningen degelijk te onderhouden. Hieruit resulteerde een steeds verder schrijdend verval, waardoor heel wat waardevolle elementen verloren gingen. In 1975 werden er aan het beschermde monument voor het eerst instandhoudingwerken uitgevoerd (daken, lood- en zinkwerk, riolering). Onder leiding van architect A. Van Weyenbergh werd in mei 1990 begonnen met de restauratie van de daken van 30 woningen. Nadien komen de bestrating en groepsgewijze de resterende woningen aan de beurt.
 
De in 1914 vernielde begijnhofkerk werd in 1927-1928 door de huidige kerk vervangen. De meeste huizen dateren uit de periode 1604-1660.
 
Met het overlijden van grootjuffrouw [[Ernestine De Bruyne]] verdween in 1975 het laatste begijntje uit het Dendermondse stadsbeeld. Om de herinnering aan de begijnen niet te laten verloren gaan, werd in 1980 overgegaan tot de oprichting van een begijnhofmuseum.
 
== Werelderfgoed ==
 
Erfgoed is onze erfenis van het verleden, waar we nu van genieten, en die we moeten doorgeven aan de toekomstige generaties. Met deze idee voor ogen, werd het Dendermondse begijnhof eind 1998 door het Comité van het Werelderfgoed ([[Unesco]] - de Organisatie van de [[Verenigde Naties]] voor onderwijs, wetenschap, cultuur en communicatie) tijdens zijn zitting in [[Kyoto]] te [[Japan]] ingeschreven op de Lijst van het Werelderfgoed. Omdat één enkel begijnhof nooit representatief kan zijn voor de ganse traditie van de begijnen, werden in Vlaanderen trouwens de 13 best bewaarde begijnhoven op deze lijst geplaatst.
 
Hoewel de begijnhoven oorspronkelijk deel uitmaakten van een internationale beweging, werden ze vrij snel verbonden door het geografisch omschreven gebied van huidig België, Noord-Frankrijk en Nederland. Wallonië en Brussel hebben respectievelijk drie en twee begijnhoven, Frankrijk één en Nederland twee. De 26 Vlaamse begijnhoven zijn dus hoogst uitzonderlijk en getuigen van universele waarde: meteen het basisprincipe van het Werelderfgoed.
 
De inplanting van de begijnhoven weerspiegelt de middeleeuwse stedenbouwkundige opvattingen zoals die voor gans Europa golden. Ze werden gebouwd met materialen die typisch zijn voor de streek. Kenmerkend zijn ook de tuinen en de natuurlijke beplanting tussen de gebouwen. De begijnhoven danken hun uitzonderlijke universele waarde ook aan hun inwoners: de begijnen. Deze ongehuwde vrouwen waren enorm zelfstandig, ook op economisch en financieel vlak en binnen hun gemeenschap golden democratische principes.
De erkenning van het Dendermondse begijnhof als werelderfgoed, kan voor de vzw 'Begijnhof van Dendermonde' enkel een stimulans betekenen voor de verdere restauratie van dit unieke monument, een uitzonderlijke getuige van een verdwenen vrouwenorde.
 
{{Navigatie begijnhoven Vlaanderen}}