Gerhard Schröder (CDU): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.5.2) (robot Erbij: uk:Герхард Шредер (міністр) |
k linkfix |
||
Regel 5:
Opgeleid als jurist werd hij na de [[Machtergreifung|machtsovername]] door [[Adolf Hitler|Hitler]] op 1 april [[1933]] lid van de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] en tegelijkertijd ook lid van de [[Sturmabteilung|SA]]. Het jaar daarop liet hij zijn lidmaatschap van de SA niet verlengen. In 1939 werd hij opgeroepen voor de [[Wehrmacht]]. In 1941 trad hij na ontmoetingen met leden van de [[Bekennende Kirche]] uit de NSDAP. Later tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] raakte hij in [[krijgsgevangen]]schap en bleef tot 1945 krijgsgevangene. Na de oorlog werkte hij onder meer een tijd als [[advocaat (beroep)|advocaat]].
In [[1945]] was hij een van de medeoprichters van de CDU in [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]]. Van 1949 tot 1980 was hij voor deze partij lid van de [[Bondsdag]]. Van [[1953]] tot [[1961]] was hij minister van Binnenlandse Zaken (onder [[bondskanselier (Duitsland)|bondskanselier]] [[Konrad Adenauer]]), van 1961 tot [[1966]] minister van Buitenlandse Zaken (onder Adenauer en diens opvolger [[Ludwig Erhard]]) en van 1966 tot [[1969]] minister van Defensie (onder [[Kurt Georg Kiesinger]] in de [[Große Koalition]], de [[coalitie]] van [[Christlich Demokratische Union Deutschlands (BRD)|CDU]]-[[Christlich-Soziale Union|CSU]] en [[Sozialdemokratische Partei Deutschlands|SPD]]).
Schröder behoorde tot de [[Atlantici]], die Europese politici die een voorstander zijn van een hechte band met de [[NAVO]] en daarbinnen in het bijzonder met de [[Verenigde Staten]]. De voorkeur voor [[Frankrijk]] die bondskanselier Adenauer in de [[jaren zestig]] steeds meer aan de dag begon te leggen, leidde daarom tot ergernis bij hem.
| |||