Het oorspronkelijke ontwerp van de plutoniumbom was ook gebaseerd op het eerdere en eenvoudiger ''gun type''-design zoals de [[Little Boy|Hiroshimabom]]. Het plutonium van de kernreactor [[Hanford Site]] was echter niet zuiver genoeg en bevatte plutonium-240, waarvan de kernen 4000040.000 keer sneller uiteenvallen dan die van plutonium-239. Het samenbrengen van de kritische massa zou in een ''gun type''-bom te traag gaan; de laatste centimeters zouden in minder dan 40 microseconde afgelegd moeten worden om een halfslachtige explosie te voorkomen. S. Neddermeyer ([[Los Alamos (New Mexico)|Los Alamos]]) kwam met het idee van alzijdige compressie van de plutoniumbol om de kritieke massa op een optimale wijze te realiseren. Ook wordt wel een veiligheidsaspect van dit bomconcept genoemd wat bij de beslissing om tot dit complexere bomtype over te gaan een rol gespeeld zou hebben. Indien bij dit bomtype een of enkele ontstekers per ongeluk afgaan dan zou de explosie veel minder heftig zijn. Dit in tegenstelling tot bij het ''gun type''-ontwerp.
