İsmet İnönü: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: hr:İsmet İnönü |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 37:
De politiek van İnönü week weinig af van die van Atatürk en er was geen sprake van democratische hervormingen. Het is overigens niet geheel waar om İnönü af te schilderen als dictator, omdat het parlement nog geheel in functie was en hij bovendien verantwoordelijk was voor de invoering van het meerpartijenstelsel.
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] bleef Turkije voor het grootste deel neutraal, wat de ergernis van zowel de geallieerden als de asmogendheden opriep. Deze strikte neutrale politiek van İnönü leidde tot een strenge perscensuur en een verbod op pro- en anti-fascistische propaganda. Een poging van de Duitse ambassadeur in [[Ankara]], [[Franz von Papen]], om de Turken te verleiden om mee te doen aan de oorlog aan Duitse zijde, liep spaak op de onwil van İnönü om oorlog te voeren tegen de geallieerden ([[1941]]). Pas
Vrijwel direct na de [[Tweede Wereldoorlog]] werd [[Turkije]] ernstig bedreigd door de Russen die om concessies vroegen in de Zwarte Zee. İnönü wist zich gesteund door de Amerikanen en zwichtte niet onder de Russische dreigementen. Vanaf dat moment zijn Turkije en de [[Verenigde Staten]] bondgenoten. Om zijn regime te democratiseren werden in [[1945]] politieke partijen gelegaliseerd. De Republikeinse Volkspartij (CHP) bleef bij de eerste naoorlogse verkiezingen echter de grootste partij, hoewel de Nationale Partij, en met name de Democratische Partij van [[Adnan Menderes]] en [[Celal Bayar]] geduchte concurrenten waren van de CHP.
| |||