Citizen Kane: verschil tussen versies

| prijzen=[[Academy Award voor Beste ScriptScenario]] (Orson Welles, Herman J. Mankiewicz)

'''''Citizen Kane''''' is een [[film (cinematografie)|film]] uit [[1941]], de eerste lange speelfilm van [[Orson Welles]], die naast het regisseren tevens de film produceerde, meeschreef aan het scriptscenario en de titelrol speelde. ''Citizen Kane'' wordt door veel filmcritici als 'beste film aller tijden' beschouwd. De film was vernieuwend in vele opzichten: verhaalstructuur, [[montage (film)|montage]], de [[deep-focus]][[fotografie]] maar ook het gebruik van [[grime]] en [[make-up]]. Citizen Kane gaat over het leven en werk van kranten[[magnaat]] Charles Foster Kane, een personage dat waarschijnlijk gebaseerd is op [[William Randolph Hearst]]. In de film volgen we een journalist, die op zoek gaat naar de betekenis van zijn [[Laatste woorden|laatste woord]], ''Rosebud''.

Orson Welles was al bekend van zijn werk voor radio en toneel (onder andere van het hoorspel ''[[The War of the Worlds (radio)|The War of the Worlds]]'' uit 1938) toen hij in [[1939]] op 24-jarige leeftijd een contract tekende bij [[RKO Pictures]]. [[George Shaefer]], destijds baas van RKO, gaf Welles volledige creatieve vrijheid over zijn film: hij mocht de film schrijven, regisseren en produceren, de acteurs uitzoeken, en kreeg het volledige recht om te mogen bepalen hoe de ''[[final cut]]'' (het eindresultaat) er uit zou zien. Samen met [[scenarioschrijver]] [[Herman J. Mankiewicz]] schreven ze een scriptscenario dat afweek van de destijds in [[Hollywood]] heersende norm dat een verhaal in een film lineair verteld moest worden. In plaats daarvan werd het levensverhaal van Kane in ''[[flashback (kunst)|flashback]]''s verteld, die het verhaal steeds vanuit een ander uitgangspunt belichten. Filmcritica [[Pauline Kael]] schreef in [[1971]] in ''[[The New Yorker]]'' het artikel ''Raising Kane'', dat beargumenteerde dat Mankiewicz de enige schrijver is van het scenario, en Welles geen zin had geschreven.[http://www.paulrossen.com/paulinekael/raisingkane.html] Het artikel werd aangevallen door verscheidene andere critici, waaronder [[Peter Bogdanovich]], een goede vriend van Welles.