Arius (theoloog): verschil tussen versies

'''Arius''' ([[Grieks]]: Άρειος) ([[Pentapolis]] van [[Cyrenaica]], [[256]] - [[Constantinopel]], zo rond [[336]]) is de stichter van het [[arianisme]], een stroming in de [[Kerkgeschiedenis|vroege kerk]].

Onder invloed van de [[Griekse filosofie]] en de [[gnostiek]] verwierp Arius de centrale gedachte dat [[Jezus (historisch-kritisch benaderd)|Jezus]], de [[zoon van God]] ook [[God (christendom)|God]] zelf is. Hij leerde dat Jezus het eerst geschapen schepsel was. Hierbij werd hij fel bestreden door [[Athanasius van Alexandrië|Athanasius]] wat er toe leidde dat de kerk uiteindelijk, na Athanasius' dood, Arius' gedachten definitief als [[ketterij]] verwierp. De belijdenis dat Christus de zoon van God is en ook God zelf, is fundamenteel voor een groot aantal religiesstromingen binnen het [[christendom|christelijke geloof]]. Mede door de debatten die waren ontstaan rondom de opvattingen van Arius, kwam de kerk tot de vaststelling van de leer van de [[drie-eenheid]] van God en de [[tweenaturenleer]] van [[Jezus (traditioneel-christelijk benaderd)|Jezus Christus]]. Uiteindelijk werd pas ruim een eeuw na Arius, op het [[Concilie van Chalcedon]] in 451 na Chr., de leer van de drie-eenheid vastgelegd. Er waren nog twee [[concilie]]s (kerkvergaderingen) nodig alvorens men tot de definitieve afronding van deze theologische kwesties kwam. Het heeft evenwel nog ruim twee eeuwen geduurd voordat de aanhang van het arianisme volledig verdwenen was. Vooral onder Germaanse volkeren met uitzondering van de Franken heeft het arianisme veel aanhang gehad.