Médaille Militaire (Frankrijk): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 8:
De onderscheiding heet ook wel "le bijou de l'armée" oftewel "het sieraad van het leger"<ref>Zie [http://www.snemm.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=17&Itemid=54]</ref>.
Het is mogelijk dat de keizer een door zijn vader Koning [[Lodewijk Napoleon]] ingestelde [[Koninkrijk Holland|Hollandse]] militaire [[onderscheiding]] als inspiratiebron heeft gebruikt. In een in de pompeuze stijl van zijn oud-oom Napoleon I gesteld decreet sprak de keizer van zijn "grande famille militaire" waarin de onderofficieren tekort werden gedaan omdat het [[Legioen van Eer]] exclusief moest blijven<ref>"L'admirable institution de la Légion d'honneur perdrait tout son prestige si elle n'était renfermée dans certaines limites"</ref> en in de loop der jaren steeds meer gereserveerd werd voor officieren. Toen de [[Veteranenmedaille (Frankrijk)|Veteranenmedaille]] niet meer werd toegekend bleven de onderofficieren, vanouds de ruggegraat van de strijdkrachten, zonder decoratie. Ook "gemene" soldaten en matrozen kwamen voor de Médaille militaire in aanmerking.
Regel 18 ⟶ 15:
In zijn decreet van 22 januari 1852 stelde de Prins-president de dragers van een medaille een "nationaal kasteel" in het vooruitzicht waarin, net als bij het Legioen van Eer het geval is, de dochters en (vrouwelijke) wezen van een gezin waarvan het hoofd<ref>"un château national devait servir de maison d'éducation aux filles ou orphelines indigentes des familles dont les chefs auraient été décorés de la Médaille militaire"</ref> de Médaille militaire draagt of droeg zouden worden opgevoed en opgeleid. Het is er tijdens zijn regering niet van gekomen. Pas in 2005 kregen de dochters, kleindochters en achterkleindochters van de dragers van de medaille dankzij een decteert van President [[Jacques Chirac]] toegang tot de meisjesschool van het Legioen van Eer<ref>décret n° 2005-301 du 31 mars 2005</ref> in [[Saint-Denis]].
In zijn decreet van 13 juni 1852 stelde de Prins-president vast dat een [[Maarschalk van Frankrijk]] de Médaille militaire ook kon ontvangen, net als een generaal of admiraal die Minister van Oorlog was geweest. De eerste twee Médailles militaires waren voor Graaf [[Honoré Reille]] (1755-1860) en Graaf [[Jean-Baptiste Vaillant]] (1790-1872)<ref>Zie [http://www.snemm.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=17&Itemid=54]</ref>. Beiden waren Maarschalk van Frankrijk en Maarschalk Reille had nog onder Napoleon I gevochten.
Maarschalk [[François Achille Bazaine|Bazaine]] ontving voor zijn inzet in Mexico het grootkruis van het Legioen van Eer in 1863 en de Médaille militaire in 1865. Op 20 oktober 1888 en 24 november 1909 breidden de Presidenten [[Marie François Sadi Carnot]] en [[Raymond Poincaré]] dit voorrecht uit tot de commandanten van legerkorpsen die het Grootkruis van het Legioen van Eer al bezaten of dat bevel drie jaar uitoefenden. Ook de hoogste militaire leiders, leden van de "Conseil supérieur de la guerre", kwamen voor de medaille in aanmerking wanneer hun verdiensten dat rechtvaardigden. De Franse maarschalken [[Ferdinand Foch]], [[Joseph Joffre]], [[Philippe Pétain]], [[Jean de Lattre de Tassigny]], [[Alphonse Juin]] en [[Philippe Leclerc de Hauteclocque]] (postuum) ontvingen de Médaille militaire<ref>De lijst is niet compleet</ref>. [[Charles de Gaulle]] kreeg de medaille niet De traditie om een Maarschalk van Frankrijk met deze voor de lagere rangen gereserveerde medaille te onderscheiden is binnen de wereld van orden en onderscheidingen uitzonderlijk.
| |||