Victor Klemperer: verschil tussen versies

Pas na lange omzwervingen door [[Saksen (deelstaat)|Saksen]] en [[Beieren]] keerden de Klemperers eerst naar Dresden en later naar hun oude woning in [[de stadswijk Dölzschen]] terug. De volgende maanden, terwijl de toekomst onzeker was, benutte hij om de ''LTI - Notizbuch eines Philologen'' te voltooien. Het boek werd in [[1947]] uitgegeven. Klemperer weigerde naar de [[Geallieerde bezettingszones in Duitsland|westzone]] te verhuizen, omdat hij liever met de 'roden' dan met de 'oude bruinen', de voormalige nazi's, zijn oude dag wilde doorbrengen. Nadat Klemperer en zijn vrouw lid waren geworden van de [[Kommunistische Partei Deutschlands|KPD]], behoorden ze plotseling tot de notabelen van Dresden. Klemperer doceerde tot zijn dood in [[1960]] aan de universiteiten van [[Ernst-Moritz-Arndt-Universität|Greifswald]], [[Martin-Luther Universiteit|Halle]] en [[Humboldtuniversiteit|Berlijn]]. In [[1950]] kreeg hij als afgevaardigde van de ''Kulturbund'' een zetel in de ''Volkskammer'' en werd hij lid van de ''Akademie der Wissenschaften''.

Victor Klemperer is begraven op het kerkhof van Dresden-Dölzschen. In [[1995]] kreeg hij postuum de ''Geschwister-Scholl-Preis'', die wordt toegekend voor werken 'die van een geestelijke onafhankelijkheid getuigen en zich lenen om burgerlijke vrijheden, ethische, intellectuele en esthetische moed te bevorderen en het huidige verantwoordelijkheidsgevoel een impuls te geven'. De prijs is vernoemd naar [[Sophie Scholl|Sophie]] en [[Hans Scholl]], de initiatiefnemers van verzetsgroep [[Weiße Rose|Die weiße Rose]], die vanwege hun weerstand tegen het naziregime zijn terechtgesteld.