Lasse Virén: verschil tussen versies

Twee jaar later schaarde Virén zich op de 5000 en 10.000 m bij de Europese topklasse en in 1972, het olympische jaar, liep Virén voorafgaand aan de Spelen een [[WereldrecordsLijst van wereldrecords atletiek|wereldrecord]] van 8.14,0 op de twee [[Engelse mijl (lengtemaatatletiek)|Engelse mijl]]. Daarop volgden zijn twee gouden medailles op de 5000 en 10.000 m op de Olympische Spelen, de eerste in een tijd van 13.26,4, een nieuw[[Lijst van olympische records/Atletiek|olympisch record]], de tweede in 27.38,4, een nieuw wereldrecord. De laatste prestatie was te meer opmerkelijk, daar de Fin in de 12etwaalfde ronde van de 10.000 meter-finale na een botsing met [[Mohammed Gammoudi]] was gevallen. Terwijl de [[Tunesië]]r opgaf, rolde Virén voorwaarts en zette meteen de achtervolging weer in. In de eindsprint vond hij nog de kracht om de [[België|Belg]] [[Miel Puttemans]] te kloppen en het zeven jaar oude wereldrecord van [[Ron Clarke]] met één seconde te verbeteren.<ref name="Tartan-eland">Uit ''De Olympische tartan-eland'' door Volker Kluge, gepubliceerd in ''100 Hoogtepunten van de Olympische Spelen'', bron: zie hierboven</ref>

In 1973 en 1974 kampte Virén met een blessure aan zijn voetgewricht. Maar in 1976 verscheen hij weer helemaal in topvorm in [[Olympische Zomerspelen 1976|Montréal]], waar hij zijn kunststuk van vier jaar ervoor herhaalde. Dit gaf hem zoveel mentale kracht, dat hij het waagde om aansluitend ook voor de eerste keer aan de [[Marathon (sport)|marathon]] deel te nemen. Een vijfde plaats was het resultaat.<ref name="Tartan-eland"/>

''';Externe link'''