Michel Szulc-Krzyzanowski: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k minus break
Regel 14:
In september 1972 werd een [[Beurs (geldsom)|stipendium]] van het [[ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk]] aan Szulc-Kryzanowski toegekend. Daarvan kocht hij zijn eerste auto, waarmee hij met de kunstenaar Jan Hendrix meteen een werkreis naar Portugal maakte. Het was een turbulente periode voor hem, met onder andere een expositie Triënnale in het [[Van Abbemuseum]] in Eindhoven, een expositie van zijn fotoproject “Camden Interiors” en van de sequenties in het Camden Arts Centre in Londen, tevens zijn eerste buitenlandse tentoonstelling. [[Bibliothèque nationale de France|Bibliothèque nationale]] in Parijs kocht in datzelfde jaar twintig foto’s aan. Er volgde sindsdien een onafgebroken serie van tentoonstellingen en publicaties in binnen- en buitenland.
 
Vanaf 1968 bezocht Szulc-Krzyzanowski regelmatig Parijs, waar hij bevriend raakte met de cineast Bernard Martino. Zijn beelden raakten bekend bij onder anderen Jean-Claude Lemagny van de Bibliothèque nationale. Dit resulteerde in augustus 1976 in een twintig pagina's tellend [[portfolio]] in het Franse tijdschrift ''ZOOM''. In Parijs leerde Szulc-Krzyzanowski ook Virginia Zabriskie en Nicholas Callaway van Galerie Zabriskie uit New York kennen, en Harry Lunn, destijds een belangrijke fotohandelaar uit Washington. Door deze contacten begon in 1978 de doorbraak van het werk van Szulc-Krzyzanowski in Amerika. Lunn kocht een groot aantal van zijn sequenties en in juli 1978 tekende Szulc-Krzyzanowski een contract met de New Yorks-Parijse galerie Zabriskie, die zijn werk exclusief ging vertegenwoordigen. In maart 1979 werd een solotentoonstelling van zijn sequenties gehouden in de galerie van Zabriskie in Parijs, een maand later in de galerie van Zabriskie in New York. New York werd gedurende een aantal jaren zijn basis. Tijdens de winter van 1979-'80 vond hij in Mexico de ideale omstandigheden voor nieuwe sequenties. Later werden ook hier de VISTA-foto’s geschoten.<ref>In 1985 stopte Szulc-Krzyzanowski tamelijk abrupt met het maken van sequenties. Vervolgens heeft hij zich gedurende 10 jaar uitsluitend toegelegd op documentair-conceptueel werk. In 1995 keerde hij terug naar El Triple, zonder een fotografisch plan, omdat hij nieuwsgierig was wat er zou gebeuren als hij weer op datzelfde strand zou staan met een camera. De fotografische experimenten die hij op deze reis maakte, zag de fotograaf als een succes, waardoor hij in de jaren erna meerdere malen terugkeerde naar El Triple om aan deze nieuwe reeks te werken. Dit is de VISTA-serie geworden. De VISTA-foto's zijn in zekere zin met de sequenties te vergelijken; niet qua vorm en stijl, maar wel qua inhoud. Szulc-Krzyzanowski beschrijft de foto's als beelden die een verrassende en oorspronkelijke interpretatie van de realiteit weergeven die is teruggebracht tot simpele visuele elementen. Szulc-Krzyzanowski werkte tot 2000 aan de VISTA-serie.</ref> Talloze malen zou hij naar de westkust van Mexico terugkeren om daar in totale verlatenheid aan zijn sequenties te werken.
Vervolgens heeft hij zich gedurende 10 jaar uitsluitend toegelegd op documentair-conceptueel werk. In 1995 keerde hij terug naar El Triple, zonder een fotografisch plan, omdat hij nieuwsgierig was wat er zou gebeuren als hij weer op datzelfde strand zou staan met een camera. De fotografische experimenten die hij op deze reis maakte, zag de fotograaf als een succes, waardoor hij in de jaren erna meerdere malen terugkeerde naar El Triple om aan deze nieuwe reeks te werken. Dit is de VISTA-serie geworden. De VISTA-foto's zijn in zekere zin met de sequenties te vergelijken; niet qua vorm en stijl, maar wel qua inhoud. Szulc-Krzyzanowski beschrijft de foto's als beelden die een verrassende en oorspronkelijke interpretatie van de realiteit weergeven die is teruggebracht tot simpele visuele elementen. Szulc-Krzyzanowski werkte tot 2000 aan de VISTA-serie.</ref> Talloze malen zou hij naar de westkust van Mexico terugkeren om daar in totale verlatenheid aan zijn sequenties te werken.
 
In maart 1984 werd een omvangrijk fotoboek gepubliceerd met Szulc-Krzyzanowski's sequenties. Het voorwoord werd geschreven door de conservator voor fotografie van het [[Art Institute of Chicago|Art Institute in Chicago]], David Travis. Het boek resulteerde onder andere in een solotentoonstelling in [[Museum voor Moderne Kunst Arnhem|Gemeentemuseum Arnhem]] en in de Laurence Miller Gallery in New York. In april 1984 werd een grote solo-expositie in het Art Institute in Chicago ingericht met de sequenties. Szulc-Krzyzanowski besefte dat hij alle mogelijkheden van de sequentie benut had, en herhaling dreigde. Met een afscheidstentoonstelling in de Olympus Gallery in Amsterdam op 30 juni 1985 stopte hij officieel met het maken van sequenties. Tevens verbrak hij de zakelijke relaties met zijn galerieën, die volgens hem te veel invloed op zijn werk probeerden uit te oefenen. Hij verkocht zijn kampeerauto in de V.S. en stopte met de maandenlange werkperioden in Mexico.