Marcus van Blankenstein: verschil tussen versies

Van Blankenstein studeerde [[Nederlandse literatuur|Nederlandse letteren]] aan de [[Universiteit van Leiden]] en [[Wetenschappelijke promotie|promoveerde]] daar in [[1911]]. Hij begon zijn journalistieke [[carrière]] in [[1906]] bij de ''[[Nieuwe Rotterdamsche Courant]]'' en was van [[1909]] tot [[1920]] [[correspondent]] in [[Berlijn]]. Van Blankenstein was in zijn journalistieke bijdragen een groot criticus van nazi-Duitsland. Van Blankenstein stond hoog op de zogenaamde zwarte lijst van personen die de nazi's na de bezetting van Nederland wilden oppakken. Wegens zijn felle bestrijding van het [[nationaalsocialisme]] kwam het in [[1936]] tot een breuk met de ''Nieuwe Rotterdamsche Courant''. Gedurende de [[Tweede Wereldoorlog]] leefde hij daarom in ballingschap in [[Engeland]] waar hij hoofdredacteur was van het Londense weekblad ''[[Vrij Nederland]]''. Bij terugkeer in Nederland vond hij zijn huis in [[Wassenaar (gemeente)|Wassenaar]] leeggeplunderd door de voormalige bezetters. Vanaf [[1946]] was hij verbonden aan ''[[Het Parool]]'' waar hij tot de dag voor zijn dood heeft gewerkt. Als reisjournalist schreef hij boeken over onder andere [[België]], [[Indonesië]], de [[Sovjetunie]] en [[Suriname]].