Mike Leigh: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Endgame naar Endgame (televisieserie)), met behulp van pop-ups |
||
Regel 34:
De vader van Leigh begon zijn carrière als dokter in [[Higher Broughton]], "het werd ook het epicenter van Leighs jeugd en het gebied werd herdacht in ''[[Hard Labour (film)|Hard Labour]]''." <ref>Coveney, p.41</ref> Leigh volgde er les op de basisschool van Salford, net als regisseur en zijn goede vriend [[Les Blair]], die ook zijn debuut-film produceerde ''[[Bleak Moments]]'' in 1971. Er was een lange traditie van toneeldrama in de jongensschool, en dankzij Mr Nutter, een leraar Engels, bleef de bibliotheek up-to-date doordat hij alle nieuwe stukken van het moment dat ze beschikbaar waren ook aankocht.<ref>Coveney, p.7, 45</ref> Buiten de schooluren kwam Leigh tot leven in de joodse jeugdbeweging Habinim Dror. Hij volgde zomerkampen en deed aan activiteiten tijdens de kerstperiode over het ganse land tijdens de laatste jaren van de 50's. Gedurende deze periode, (en aangevuld door zijn ontdekking van [[Pablo Picasso|Picasso]], [[surrealisme]], ''[[The Goon Show]]'', en met familliebezoekjes aan de [[Hallé Orchestra]] en de [[D'Oyly Carte]]), was het grootste gedeelte van zijn artistieke consumptie cinema. In 1960, won hij 'tot zijn grote verbazing', een schoolbeurs voor [[RADA]]. Hoewel hij initieel opgeleid was als acteur aan het RADA, begon Leigh toch zijn talent als regisseur te ontdekken aan de [[East 15 Acting School]] alwaar hij ook kennis maakte met actrice [[Alison Steadman]].<ref>Michael Coveney, The World According to Mike Leigh, p.17</ref>
Leigh kon niet goed aarden in Rada, en vond de wekelijkse klassen om te leren lachen, huilen en blij zijn maar niets en werd dan ook niet meer dan een gemiddelde student. Later stapte hij over naar de Camberwell School of Arts and Crafts (in 1963), de Centrale Saint Martins College of Art and Design, en de [[London Film School|London School of Film Technique]] in [[Charlotte Street]]. Toen hij net aangekomen was in Londen was één van de eerste films die hij zag ''[[Shadows (1959)|Shadows]]'', een 'geïmproviseerde' prent van [[John Cassavetes]], waar een cast van onbekenden gevolgd werd terwijl ze 'wonen, werken en ruziën' in de straten van New York, en Leigh kreeg het gevoel dat het mogelijk was om een film te maken van absoluut niets en met een groep acteurs en het verhaal zich te laten ontwikkelen door improvisatie." <ref>Coveney, p.60</ref> Andere invloeden van deze tijd zijn onder meer [[Harold Pinter]]s ''[[The Caretaker]]'' - "Leigh was onder de indruk van de film en de productie van 'Arts Theater'," - [[Samuel Beckett]], waar hij boeken van verslond, alsook de surreële schrijfsels van [[Flann O'Brien]], wiens tragikomisch werk zeer aantrekkelijk was voor Leigh. Andere invloedrijke en belangrijke werken die hij in die periode zag zijn onder meer: ''[[Endgame (televisieserie)|Endgame]]'', [[Peter Brook]]s ''[[King Lear]]'', en in 1965, [[Peter Weiss]]' ''[[Marat/Sade]]'', een productie volledig ontwikkeld via improvisatie, de acteurs hebben hun karaktereigenschappen ontwikkeld op basis van de mensen die ze bezocht en bestudeerd hebben in een psychische instelling. De visuele werelden van [[Ronald Searle]] <ref>''Marlow meets Mike Leigh'', Sky Arts</ref>, [[George Grosz]], Picasso, en [[William Hogarth]] hadden een andere soort invloed op hem. Leigh heeft ook vele kleine rollen vertolkt in BBC-films van de jaren 60, (''West 11'',''Two Left Feet''), en ook speelde hij een jonge doofstomme, die ondervraagd werd door [[Rupert Davies]], in de BBC-tv-serie ''[[Maigret]]''. In 1964/65 sloot hij een partnership af met [[David Halliwell]], en samen ontwierpen en regisseerden ze de productie van ''Little Malcolm and his Struggle Against the Eunuchs'' bij het [[Unity Theatre, London|Unity Theatre]].
Hij heeft theater gestudeerd aan de Koninklijke Academie van Dramatische Kunst, en vervolledigde zijn opleiding aan de Camberwell Kunstschool en de De Centrale school van Kunst en Ontwerp.<ref>Coveney, p.66</ref> Hij begon zijn carrière als theaterregisseur en scenarioschrijver midden in de jaren 60. In de jaren 70 en 80 begon hij meer en meer te werken als filmregisseur voor de BBC-televisie, waarvan vele kenmerkend waren gemaakt in zijn 'grauwe' realistische filmstijl. Zijn bekendste fims zijn onder meer ''[[Life Is Sweet (film)|Life is Sweet]]'' (1990), het komedie-drama ''[[Career Girls]]'' (1997), Het verhaal van Gilbert and Sullivan [[Biografische film|biopic]], ''[[Topsy Turvy]]'' (1999), en het grauwe werkmansdrama ''[[All or Nothing (film)|All or Nothing]]'' (2002). Zijn meest controversiële werken zijn zeker ''[[Naked (film)|Naked]]'' (1993) waarvoor hij de [[Best Director Award (Cannes Film Festival)|Best Director Award]] in ontvangst mocht nemen op het [[festival van Cannes]],<ref name="festival-cannes.com">{{cite web |url=http://www.festival-cannes.com/en/archives/ficheFilm/id/2574/year/1993.html |title=Festival de Cannes: Naked |accessdate=2009-08-22|work=festival-cannes.com}}</ref>, het met een [[BAFTA]]-prijs (een Oscar-nominatie) en een [[Palme d'Or]] bekroonde ''[[Secrets & Lies (film)|Secrets & Lies]]'' (1996), en de winnaar van de [[Gouden Leeuw (prijs)|Gouden Leeuw]] ''[[Vera Drake]]'' (2004).
| |||