Parodiemis: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: cs:Parodická mše |
k Repareer link naar doorverwijspagina met Zeusmodus - Kyrie → Kyrie (mis) |
||
Regel 9:
In zijn gebruikelijke definitie slaat ''parodiemis'' alleen op die mis waarin een [[polyfonie|polyfoon]] fragment is gebruikt. [[Parafrasemis]] is elke mis waarin maar één stem van het polyfone model is verwerkt, waarbij dit materiaal bovendien niet als cantus firmus is aangewend maar op een meer doorwrochte manier waarbij het ontleende materiaal van de ene naar de andere stem kan verschuiven.
Parodietechnieken kunnen erin bestaan dat stemmen van het geparodieerde model worden toegevoegd of weggelaten, dat fragmenten van nieuw materiaal worden toegevoegd of dat aan het model alleen een fragment is ontleend bij de aanvang van elk misdeel. In zijn omvangrijke 22-delige ''El melopeo y maestro'' ([[1613]]) geeft de Italiaanse [[muziektheorie|muziektheoreticus]] [[Pietro Cerone]] een aantal algemene richtlijnen bij het componeren van parodiemissen: elk van de misdelen moet bij de aanvang aan de bron ontlenen; de middelste sectie van het [[Kyrie (mis)|Kyrie]] moet van een bijkomend motief gebruikmaken; en sommige delen (bijvoorbeeld het tweede en derde deel van het [[Agnus Dei]]) hoorden helemaal los te staan van het model en vrij te worden gecomponeerd. Hij beval ook aan dat gebruik zou worden gemaakt van zoveel bijkomstige muzikale ideeën van het model als denkbaar is. <ref>Harvard Dictionary of Music, p. 609.</ref>
Enkele vroege voorbeelden van parodiemissen zijn de ''Missa 'Malheur me bat', '' de ''Missa 'Mater Patris', ''en de ''Missa 'Fortuna desperata','' van [[Josquin Desprez]] en het door [[Christóbal de Morales]] geschreven ''Missa 'Mille Regretz','' naar het motet eveneens van Desprez. Tegen het midden van de 16e eeuw was het aandeel van missen die in de parodietechniek waren gecomponeerd al zeer hoog.
| |||