Daimon: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Repareer link naar doorverwijspagina met Zeusmodus - Socrates → Socrates (filosoof), Socrates → Socrates (filosoof) |
||
Regel 3:
Alhoewel bij [[Homerus]] de woorden θεοί (goden) en δαίμονες (daimones) praktisch als synoniem werden gebruikt, maakten latere schrijvers als [[Plato]] wel een onderscheid tussen de twee. <ref>[[Walter Burkert]], Greek religion 1985; E. Rexine, Daimon in classical Greek literature 1985, pp 179-81</ref> In [[Cratylus (Plato)|Cratylus]] (398b) legt Plato de etymologie van δαίμονες (daimones) uit als δαήμονες (daēmones) wat 'het weten van de wijzen' betekent, hoewel de oorsprong van het woord met meer waarschijnlijkheid toe te schrijven valt aan ''daiō'', wat 'het verdelen van lotsbestemmingen' betekent. <ref>[http://archimedes.fas.harvard.edu/cgi-bin/dict?name=lsj&lang=el&word=dai%2fmwn&filter=GreekXlit" daimōn"], in Liddell, Henry and Robert Scott. 1996. A Greek-English Lexicon.</ref>
Dat de term dus oorspronkelijk duidde op een spiritueel wezen dat iemands karakter kon beïnvloeden, is duidelijk bij [[Socrates (filosoof)|Socrates]]. Een 'agathos daimōn' (“goede geest”) bijvoorbeeld was goedwillend en Socrates sprak over zijn daimoon of 'genius' als over een geest die hem aanzette tot het zoeken en verkondigen van de waarheid. Pas veel later is de term ook toepasselijk geworden om er wezens van lagere orde mee aan te duiden die niet langer het welzijn van de mens tot doel hadden, maar eerder onheil en ongeluk met zich meebrachten. <ref>Encyclopæedia Britannica 15th Edition:'Daemon'</ref>
==Griekse Daimonen==
Regel 9:
===Leer van de daimonen===
Volgens de wijsgeer [[Plato (filosoof)|Plato]] brengen zij de bevelen en gaven van de goden naar de [[aarde (planeet)|aarde]] over en dragen de smekingen en gebeden van de mensen opwaarts tot hen. Het zijn bemiddelaars. Uit de scholen van de wijsgeren ging de leer van die daimonen over in het [[Bijgeloof|volksgeloof]]. Men pleegde ze te onderscheiden in goede, [[Agathodaimon (mythologie)|Agathodaimon]]en, en in kwade, [[Alastor]]es, naarmate zij de mensen geluk of ongeluk aanbrachten. Vooral door de wijsgeer [[Socrates (filosoof)|Socrates]] won het geloof veld, dat ieder mens zijn persoonlijke daimon bezat, die hem van zijn geboorte af aan beschermde en zijn zedelijk leven bestuurde.<ref>Geert Roskam (2011): ''Socrates' goddelijke stem: enige commentaren uit de Oudheid'', in [[Hermeneus]] 83-3, blz. 134-139</ref> Men behoefde slechts één stap verder te gaan, om aan iedere mens twee daimonen, één goede en één boze toe te kennen, die over de richting van zijn daden strijd voerden.
==Romeinse daimonen==
| |||