De Verdronken Zwarte Polder is een zogenaamde [[slufter]] - een gebied achter een doorgebroken duinenrij - en is in 1802 ontstaan. Feitelijk gezien is dit gebied echter ontstaan door een ''dijk''doorbraak, waarbij de in [[1623]] aangelegde Zwarte Polder, (zievan 120 ha, hierna) overstroomde. DeHet dijkbetrof iseen namelijkaangelegde indijk feitewaarbij eenzich doorspontaan deeen mens aangelegdebescheiden duinenrij ontwikkelde. Het gebied is sindsdien nooitslechts meer helemaalgedeeltelijk opnieuw ingepolderd. In [[1803]] werd een gebied van 8 ha herdijkt, optegenwoordig éénbekend deelals naZwarte Polder en in gebruik als camping. In [[1829]] werd ten noorden daarvan nogmaals 23 ha teruggewonnen, nuen dit wordt de [[Herdijkte Zwarte Polder]] genoemd. Wel is landinwaarts, om de slufter heen, met al zijn neven[[geul (sleuf)|geulen]] en -[[Slenk (geul)|slenken]], een dijk die de polder omsloot, opgehoogd tot deltahoogte. Het bergend gebied achter de slufter is te klein om een gevaar te vormen dat het gat in de duinenrij verder uitschuurt door in- en uitstromend water.
