Warmtedistributie: verschil tussen versies

Bij de vaststelling van de warmtetarieven in Nederland wordt in beginsel het NMDA-principe (NMDA: Niet Meer Dan Anders) aangehouden. [[EnergieNed]], het verbond van Nederlandse energiebedrijven, stelt jaarlijks een adviestarief vast op basis van verbruikscijfers bij referentiewoningen. Bij projecten die gesubsidieerd worden door het rijk, ziet [[SenterNovemAgentschap NL]] toe op de warmtetarieven. Bij veel projecten zijn bewoners van mening dat zij te veel betalen voor hun warmte. Door het CDA is het initiatief genomen tot een warmtewet, die zal leiden tot het op basis van kostprijs vaststellen van warmtetarieven per project. Om de klanten te beschermen is er bovendien een maximum tarief, dat er voor zorgt dat men maximaal dezelfde kosten heeft als bij aardgas. Deze warmtewet is in juli 2008 aangenomen door de Tweede Kamer. De Warmtewet is op 10 februari 2009 zonder stemming aangenomen door de Eerste Kamer. In de wet is ook opgenomen dat benutting van overtollige warmte van centrales en industrie zal worden hergebruikt waar mogelijk. Om het hergebruik van restwarmte en het gebruik van duurzame warmte en koude in Nederland en Vlaanderen te bevorderen, is in 2008 de stichting Warmtenetwerk opgericht. De warmtewet is op 28 april 2011 nog steeds niet van kracht. Deze zou voorjaar 2011 opnieuw (met wijzigingen) aan de 2e Kamer worden aangeboden.<ref>[http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/energie-en-kleinverbruikers/warmtewet rijksoverheid.nl]</ref>