Manuel Quezon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nog wat kleine dingetjes
Regel 129:
 
==== Economisch beleid ====
Om de [[Economie van de Filipijnen|Filipijnse economie]] goed voor te bereiden op de naderende Filipijnse onafhankelijkheid nam Quezon maatregelen op drie vlakkenverschillende gebieden. Ten eerste deed hij pogingen om hij de Tydings-McDuffy Law te laten amenderen. In de wet waren ongunstige en eenzijdige [[Douanerechten|invoerrechten]] en quota voor Filipijnse exportproducten naar de VS vastgelegd, vanaf het moment dat de Filipijnen onafhankelijk zouden worden. Omdat de Amerikaanse afzetmarkt voor Filipijnse exportproducten verreweg de belangrijkste was, zou dit ernstige gevolgen voor de Filipijnse economie hebben. Quezon zond in 1939 Sergio Osmeña naar de VS om daar deze zaak te bepleiten. Uiteindelijk werden er enkele verbeteringen doorgevoerd.
 
Daarnaast nam de regering Quezon maatregelen om de Filipijnse economie zelf te versterken en stimuleren. De belangrijke Filipijnse landbouwsector werd gestimuleerd om een grotere diversiteit aan producten te produceren en zo minder afhankelijk te zijn van producten als suiker, [[kopra]], tabak en [[abaca]]. Daarnaast werden maatregelen genomen om de Filipijnen te industraliseren. Zo werd geprobeerd om de energieproductie te vergroten en werd geïnvesteerd in de verbetering van de infrastuctuur. Er waren die die tijd heel weinig wegen de Filipijnen. Met name op Mindanao, waar de overheid grote onontgonnen gebieden wilde laten koloniseren was het binnenland nog een groot onontgonnen [[regenwoud]]. Ondanks het feit dat het aantal kilometer goede verhardde weg door de investeringen tussen 1936 en 1941 bijna verdrievoudigde bleef de capaciteit echter ver achter bij de behoefte.