Manuel Quezon: verschil tussen versies

Quezon vocht tijdens de [[Filipijns-Amerikaanse Oorlog]] aan de zijde van generaal [[Emilio Aguinaldo]] tegenvoor hetde [[Unitedonafhankelijkheid States Army|Amerikaanse leger]] voorvan de Filipijnse onafhankelijkheidFilipijnen. Na de overgave van Aguinaldo in 1901 rondde hij zijn studie rechten af en werkte hij eerst als advocaat en vervolgens als openbaar aanklager. In 1905 begon hij zijn politieke carrière als gouverneur van zijn geboorteprovincie [[Quezon (provincie)|Tayabas]]. Twee jaar later werd hij gekozen in de [[Filipijnse Assemblee]]. Tussen 1909 en 1916 was Quezon een van de twee Filipijnse afgevaardigden in het [[Huis van Afgevaardigden (Verenigde Staten)|Amerikaanse Huis van Afgevaardigden]]. Hij speelde in die hoedanigheid een grote rol bij de totstandkoming van de [[Jones Law]], waarin de Filipijnen onafhankelijkheid werd beloofd. Direct na de goedkeuring van deze wet keerde hij terug naar de Filipijnen, waar hij werd gekozen tot president van de nieuw opgerichte [[Filipijnse Senaat]]. Vanaf 1922, toen hij president werd van de dominerende [[Nacionalista Party]], was hij de onbetwiste leider van de [[Politiek in de Filipijnen|Filipijnse politiek]]. In 1934 kregen de Filipijnen door veranderde politieke omstandigheden in de [[Verenigde Staten]], en na intensief lobbywerk door Quezon, een veel grotere mate van [[autonomie]] toegekend. Bovendien zouden de Filipijnen binnen tien jaar onafhankelijk worden. Quezon werd daarop in 1935 gekozen tot president van de Gemenebest van de Filipijnen. In 1941 werd hij, kort voor de [[Slag om de Filipijnen (1941-1942)|uitbraak van de Tweede Wereldoorlog in de Filipijnen]], herkozen voor een tweede termijn. Na de Japanse invasie vluchtte Quezon naar de VS, waar hij een regering in ballingschap formeerde. Quezon overleed in 1944 kort voor de herovering van de Filipijnen door Amerikaanse troepen.

Toen Quezon kort na zijn afstuderen terugkeerde in Baler, bleek zijn moeder doodziek. Korte tijd later overleed zij aan de gevolgen van [[tuberculose]]. Hoewel hij van plan was geweest snel terug te keren naar Manilla voor een studie rechten, bleef hij daarop nog enige tijd in Baler, om daar zijn vader bij te staan. In deze periode raakte Quezon in problemen, nadatanadat hij een Spaanse korporaal had neergeslagen bij een conflict. Hij werd vastgezet en pas na twee weken weer vrijgelaten, nadat zijn vader de Spaanse militaire gouverneur had overtuigd van zijn onschuld. Bovendien had zijn vader moeten beloven dat hij zich in Manilla niet zou aansluiten bij verzetsbewegingen tegen de Spaanse kolonisators.<ref>{{aut|Quezon}} (1946), p.21</ref>

Nog datzelfde jaar begon Quezon aan zijn studie rechten aan de [[University of Santo Tomas]] (UST). Tegelijk met Quezon begonnen ook onder meer [[Sergio Osmeña]] en [[Vicente Madrigal]] aan hun studie rechten aan de universiteit. In zijn eerste jaar woonde hij inzonder ruilbetaling voorop het geveninternaat van bijlesde aanUST anderein studentenruil opvoor het internaatgeven van debijles USTaan andere studenten. Nadat hij echter de huisregels had overtreden in zijn tweede jaar, en daarop van het internaat werd weggestuurd, verbleef hij nadien in een studentenhuis in [[Intramuros]]. Toen in 1896 de [[Filipijnse revolutie]] uitbrak, studeerde Quezon, in tegenstelling tot diverse van zijn studiegenoten, gewoon door. Hij zelf verklaarde later in zijn autobiografie dat dit te maken had met de belofte die zijn vader twee jaar daarvoor aan de gouverneur in Baler had gedaan. In 1898 brak de [[Spaans-Amerikaanse Oorlog]] uit en werd Manilla met hulp van Filipijnse troepen onder leiding van generaal [[Emilio Aguinaldo]] op de Spanjaarden veroverd.

Nadat [[Manilla]] op 13 augustus 1898 was ingenomen door de Amerikanen, vertrok Quezon naar zijn geboortedorp Baler. Eenmaal terug hoorde hij dat zijn vader en broer korte tijd daarvoor waren beroofd en om het leven gebracht. Toen kort daarop de [[Filipijns-Amerikaanse Oorlog]] uitbrak, besloot Quezon zich aan te sluiten bij de troepen van Aguinaldo. Door enkele succesvolle missies promoveerde hij in korte tijd tot majoor. Nadat hij eerst in de staf van Aguinaldo in [[Tarlac]] diende, werd hij later op eigen verzoek naar het front gestuurd. Hij diende onder generaal [[Tomas Mascardo]], eerst in de provincie [[Pampanga]] en later in [[Bataan]]. Daar werd hij begin 1901 getroffen door [[malaria]]. Toen Aguinaldo op 23 maart 1901 gevangengenomen werd door de Amerikanen, stuurde generaal Mascardo de zieke Quezon vanuit [[Bataan]] terug naar Manilla om dit nieuws te verifiëren en om Aguinaldo te vragen wat Mascardo moest doen. Hij zou dan bovendien kunnen herstellen van zijn ziekte. Quezon slaagde erin om Aguinaldo te spreken in het [[Malacañang Palace]], waar hij vastgehouden werd. Aguinaldo liet bij die gelegenheid Mascardo weten, dat hethij aanzelf hemmoest wasbepalen wat te doen. Daarop gaf ook Mascardo zich, op 15 mei 1901, over aan de Amerikanen. Quezon zelf bleef na zijn missie in Manilla en werd korte tijd later gearresteerd. Na zes maanden gevangen te hebben gezeten, werd hij zonder veroordeling weer vrijgelaten. Omdat hij in die tijd helemaal blut was, ging hij op zoek naar werk. Hij kreeg echter een [[zenuwinzinking]] en moest hij worden opgenomen in het ziekenhuis van San Juan de Dios. Later werd hij thuis opgevangen door een van zijn artsen, die hij nog kende uit zijn tijd op het Colegio de San Juan de Letran. Na zijn herstel werkte Quezon enige tijd als boekhouder.