Universaliënstrijd: verschil tussen versies

Merk overigens op dat het niet geheel toevallig is dat het rationalisme van Plato samenging met zijn universalisme of (begrips)realisme: iemand is een rationalist als hij kennis put uit zijn kennis van ''begrippen'', en deze begrippen moeten dus minstens de schijn van waarheid of werkelijkheid hebben om binnen een filosofie die in wezen een zijnsleer was, <ref>Metafysica kwam toentertijd neer op zuivere [[Ontologie (filosofie)|ontologie]])</ref> de waar- en werkelijkheid van het rationalistisch systeem aannemelijk te kunnen maken. Nadat het op het individuele gerichte denken van Aristoteles in de hoge middeleeuwen de overhand had gekregen, (zie ook: [[scholastiek]]) kreeg in de moderne tijd het rationalisme weer stevige impulsen ([[René Descartes]], [[Baruch Spinoza]], [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Leibniz]]), maar daar stond het niet meer tegenover nominalisme zoals in de middeleeuwen, maar eerder tegenover het [[empirisme]]. Deze verandering van tegenstellingen verliep min-of-meer simultaan met de opkomst van de [[epistemologie]] binnen de filosofie. Een van de meest uitgesproken vertegenwoordigers van het nominalisme in de middeleeuwen was [[Roscellinus van Compiègne]], die stelde dat de universaliën slechts gearticuleerde luchtstoten (''flatus vocis'') waren.

 

 

==Zie ook==