Hélène Nolthenius: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 10:
In 1958 werd Nolthenius [[buitengewoon hoogleraar]] muziekgeschiedenis van de Oudheid en de [[Middeleeuwen]] aan de [[Rijksuniversiteit Utrecht]]. In 1966 werd haar [[leerstoel]] omgezet in een gewoon [[hoogleraar]]schap. In 1974 werd zij benoemd tot lid van de [[Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen]],(KNAW). Sedert de jaren negentig wordt zij beschouwd als een belangrijke voortrekker op het gebied van de nieuwe geschiedschrijving, met name de mentaliteitsgeschiedenis.
Als erudiete geleerde stond Nolthenius pal voor het behoud van de humaniora aan de universiteit. Zij leed zeer onder de algemene teruggang in het ontwikkelingsniveau van studenten. Deze waren het gevolg van een reeks bezuinigingsrondes in de jaren zestig en zeventig. Zij was een geliefd docent, al kon zij in haar colleges ongenaakbaar overkomen en waren haar tentamens gevreesd. Hélène Nolthenius was zeer onder de indruk van [[Franciscus van Assisi]], ook al distantieerde zij zich van het katholicisme en koos zij voor de rede boven het geloof<ref>[[Etty Mulder]]: ''Rede en vervoering : Helene Nolthenius 1920 -2000''. Vantilt, 2009.</ref>. Gebeurtenissen in de oorlogstijd
Nolthenius raakte bij een groot publiek bekend door haar vaak herdrukte boeken ''Renaissance in mei'' en ''Duecento''. Ook haar studies over het [[Gregoriaanse muziek|Gregoriaans]], ''Muziek tussen hemel en aarde'', en een [[biografie]] van [[Franciscus van Assisi]], ''Een man uit het dal van Spoleto''. Haar boek over het Gregoriaans beleefde in 2009 een derde editie.
| |||