Sansculotten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Titel van Sansculotte gewijzigd over de redirect Sansculotten |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Image:Sans-Culottes.jpg|thumb|De gewapende sans-culotte ]]
De '''sansculotten''' <ref>''sans culotte'' = zonder kniebroek</ref> waren de handwerkslieden, kleine handelaren, winkeliers tijdens de [[Franse Revolutie]]. Het was een heterogene groep, de middenstand en de elite uit de verschillende wijken.<ref>Sutherland, D.M.G. (1985) France 1789-1815. Revolution and Counterrevolution, p. 194.</ref> Het was geen proto-[[proletariaat]] zoals de Marxistische historici ons willen doen geloven. Sansculotten droegen geen elegante [[kniebroek]] zoals de adel, maar een korte jas en een lange werkmansbroek. Vaak hadden de Sansculotten als ereteken een [[Phrygische muts|rode muts]] op het hoofd, droegen een [[kokarde]] en waren lid van de club van de [[Cordeliers]].
De Sansculotte 'gaat altijd te voet ... en leeft zeer eenvoudig met z'n vrouw en kinderen, als hij die heeft op de 4e of 5e verdieping.'<ref>Ronald DE VRIES, [http://www.athene.antenna.nl/ARCHIEF/NR03-Parijs/VRIES%20-%20Wijkvergaderingen.htm 'De sans-culotten en hun wijkorganen in revolutionair Parijs'] </ref> Volgens [[Willem Frijhoff]] was de typische sansculotte in Parijs en Marseille een gehuwde man op middelbare leeftijd, die zijn eigen baas is als rentenier, vertegenwoordiger van een vrij beroep en veel vaker een winkelier of ambachtsman.
Na juni 1792 toen de koning en de koningin in een mislukte aanval bedreigd werden door
[[Bestand:Sans-culotte.jpg|thumb|Schilderij van een sansculotte door [[Louis Léopold Boilly]] (1761-1845)]]
* Het waren de Parijse sansculotten die spontaan in de 48 stadswijken (sections) volksraden (assemblées generales) instelden
* De Sansculotten werden gesteund door de [[Commune van Parijs (1792)]] en eisten maximumprijzen en vaste lonen, beperking op eigendom en economische vrijheid.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie I, p. 223.</ref> De Montagnards en de Sansculotten
* De [[Montagnards (Frankrijk)|Montagnards]] vertegenwoordigden de Sansculotten van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. De Sansculotten werden verdedigd door [[Georges Danton]] en [[Jean-Paul Marat]]. Op 5 september pleitte Danton voor een wet waarbij de [[Sansculotten]] een kleine vergoeding kregen als zij twee keer per week naar de afdelingsbijeenkomsten gingen en om iedere burger een geweer te geven.<ref>Flake, O. (1968) De Franse Revolutie, 1789-1799, p. 138.</ref><ref>Soboul, A. (1975) De Franse Revolutie dl I, 1789-1793, p. 283.</ref>
* In april 1792 brak de [[Eerste Coalitieoorlog]] uit tegen Frankrijk. Als oplossing voor deze hopeloze situatie en het verdedigen van Frankrijk tegen heel Europa werd een [[levée en masse]] afgekondigd door [[Lazare Carnot]] op 23 augustus 1793. De beweging werd gesteund door de Sansculotten. Zo werd Sansculotte ook de [[Bijnaam|spotnaam]] voor een Franse soldaat uit de tijd van de [[Eerste Franse Republiek]].
* Op 10 augustus 1792 hadden de Sansculotten een belangrijke inbreng bij de [[Bestorming van de Tuilerieën]].
*1793 was het jaar voor de de Sansculottes. Ze waren voor directe democratie en noemden elkaar ''citoyen''. [[Louis Antoine Saint-Just]] wist de vrees voor een dictatuur van de Parijse Sansculotten weg te nemen.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, blz. 266.</ref> De Sansculotten verzetten zich tegen de [[Girondijnen]]. Op 24 mei besloten de Girondijnen een onderzoek te doen naar de anarchie binnen de Commune van Parijs en de activiteiten van de Sansculotten. De activiteiten van de [[Sansculotten]] zouden moeten worden nagegaan en hun leiders voor de rechters gedaagd.<ref>Dowd, D.L. (1966) De Franse Revolutie, p. 109. </ref> Op 26 mei riep Robespierre het volk op tot verzet. Hij spoorde de Sansculottes aan om de Conventie een lesje te leren.<ref> http://www.republikanisme.nl/burgerschap.html </ref> De Sansculotten eisten arrestatie van de Girondijnen; stemrecht uitsluitend voor Sansculotten, een vaste broodprijs, en de oprichting van een revolutionair leger. Geschrokken door de massale demonstraties van de Sansculotten raakten de Girondijnen op 2 juni hun macht kwijt. Begin juli 1793 waren ze verantwoordelijk voor de val van de Girondijnen, die tegen prijsbeheersing waren. De Sansculotten hadden aanzienlijk aan invloed gewonnen.
*De dood van Marat was een slag voor de Sansculotten. Hij was geliefd bij de Sansculotten omdat hij zich om hun lot had bekommerd.
* De Sansculotten deden hun stem gelden en eisten vaste prijzen. Het gebrek aan betaalbare levensmiddelen deed hen opnieuw in opstand komen.
*De [[cultus van de Rede]] kreeg veel steun van de Sansculottes. [[Jacques-René Hébert]], redacteur van Le Père Duchesne, de krant van de Sansculotten wist hen op zijn hand te krijgen.
*In het voorjaar van 1794 bemerkte [[Robespierre]] dat zijn invloed bij de Sansculotten tanende was.
*De Sansculotten verloren niet lang daarna hun leiders, die kritiek hadden geleverd op het [[Schrikbewind]] en vervolgens beschuldigd werden
* Op 27 juli 1794 werden Robespierre en 22 volgelingen voor het [[Revolutionair Tribunaal]] geleid. Zij hadden zich volgens [[Albert Soboul]] te veel vereenzelvigd met de Sansculotten.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, p. 349-350.</ref> De Revolutie had haar eigen kinderen verslonden. De Sansculotten hadden het bij zijn arrestatie laten afweten.
* In januari 1795 riep [[Gracchus Babeuf]] de Sansculotten op tot opstand. In mei 1795 had [[Jacques-François Menou]] het bevel over een deel van de troepen in Parijs en nam deel aan het neerslaan van de opstand van de
{{Refs}}
| |||