Hendrik de Zwarte: verschil tussen versies

Hendrik was de tweede zoon van [[Welf IV]] en [[Judith van Vlaanderen]]. Zijn oudere broer [[Welf V|Welf II]] werd hertog van Beieren en Hendrik bestuurde de Italiaanse bezittingen van zijn familie. Hij trouwde met [[Wulfhilde van Saksen]] en erfde na de dood van zijn schoonvader [[Magnus van Saksen]] (1106) grote bezittingen in [[Stamhertogdom Saksen|Saksen]], met name in de omgeving van [[Lüneburg (stad)]]. In de periode 1115-1119 nam Hendrik deel aan de Italiaanse campagnes van [[Hendrik V (keizer)]] en in 1120 erfde hij de functie van hertog van Beieren van zijn broer, die kinderloos overleed. Namens Hendrik V was Hendrik een van de onderhandelaars van het [[concordaat van Worms]]. Na de dood van Hendrik V steunde Hendrik de koningskandidatuur van zijn schoonzoon [[Frederik II van Zwaben]]. [[Lotharius III van Supplinburg]] wist hem echter aan zijn kant te krijgen door de afspraak dat Lotharius' erfdochter [[Gertrude van Saksen]] met een zoon van Hendrik zou trouwen. Hierdoor werd Lotharius tot koning gekozen. Gertrude trouwde inderdaad met [[Hendrik de Trotse]]. In de oorlog die volgde op de verkiezing van Lotharius eiste die dat Hendrik hem zou helpen tegen Frederik. Hendrik was daar niet toe bereid en trad in de [[abdij Weingarten]] om die verplichting te ontlopen. Hendrik is begraven in de abdij Weingarten.