Milieueconomie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Bot: automatisch tekst vervangen (- van van + van ) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 11:
'''Onrivaliserendheid''' is een concept dat inhoudt dat een hogere consumptie door persoon A niet inhoudt dat persoon B minder kan consumeren, maar dat die consumptie de ‘beschikbare hoeveelheid’ van het goed onveranderd laat.
Doordat milieugoederen zoals schone lucht [[publieke goederen]] zijn, is niemand ervan buiten te sluiten. Hierdoor zal er in principe teveel gebruik van worden gemaakt. In economische terminologie zijn dit voorbeelden van marktfalen en is de uitkomst niet [[Pareto-efficiëntie|Pareto-efficiënt]]. Het is mogelijk om de welvaart van de maatschappij als totaal te verhogen zonder dat er iemand op achteruit gaat, door de milieuvervuiling terug te dringen tot een lager, optimaal niveau.
Sinds de jaren zeventig is waardering van milieu een heel belangrijk concept binnen de milieueconomie. De waardering van milieu roept echter bijna altijd grote meningsverschillen op. De meest gebruikte methode is aan alle groeperingen te vragen hoeveel ze ervoor overhebben dat negatief milieueffect X niet optreedt (bijv. de berg wordt niet afgegraven, vuil water wordt niet geloosd). De totale som van alle antwoorden van alle groeperingen die ermee te maken hebben wordt gezien als de milieukosten. Echter, zaken als de waarde van bio-diversiteit en natuur zijn moeilijk te meten. Ook is het lastig om de toekomstige waarde te bepalen. Groepen nemen de toekomst niet noodakelijk voldoende in overweging. Toch heeft deze manier van milieuwaardering positieve effecten voor het milieu. Als waardering van milieugoederen niet gebeurt heeft het vaak tot gevolg dat milieuvervuiling gratis is, zodat er te veel vervuild wordt.
| |||