In 't kleine café aan de haven: verschil tussen versies

Het lied dat bol staat van de [[nostalgie]] zat al een jaar in het hoofd van [[Pierre Kartner]], toen hij het uiteindelijk uitbracht. Het is geschreven in [['t Schippershuis]], een café dat zich prominent in de haven van [[Hoorn]] bevindt. In 1976 stond het lied slechts drie weken in de [[Single Top 100]] en acht weken in de [[Nederlandse Top 40]], een (relatief) matig resultaat voor een single. Het plaatje zorgde echter al snel voor een muzikale splitsing in muziekliefhebbend Nederland; je liep er mee weg of je haatte het lied grondig. Bij aankondiging in de [[hitparade]]s werd er soms laatdunkend over gedaan, terwijl toch een deel van bevolking het een prachtig lied vond, zeker de "gewone" man. Het relatief klein succes in Nederland liep daarna volledig uit de hand in binnen- en buitenland. Het lied werd talloze keren gecoverd en dan toch al bijna vanaf het begin. [[Mireille Mathieu]] en [[Joe Dassin]] namen het direct op onder ''Le café de la Rue d’Amerique'' en wellicht het meeste succes had [[Peter Alexander]] in Duitsland met zijn versie ''Die kleine Kneife''. De [[Frankrijk|Franse]] versie zorgde ook meteen voor bekendheid in [[Canada]]. Vervolgens kwamen [[Finland]], [[Zweden]], [[Cuba (land)|Cuba]] en [[Ierland (land)|Ierland]] aan de beurt. In de [[Verenigde Staten]] zong [[Audrey Landers]] het onder ''My favourite cafe on the harbour''. Wat zeker het succes niet in de weg stond was dat bijvoorbeeld ook artiesten als [[Demis Roussos]] (''The Red Rose Cafe'') , [[Engelbert Humperdinck (zanger)|Engelbert Humperdinck]] (''The little cafe by the harbour'') en [[James Last]] het op hun repertoire zetten. Bekendheid in Nederland werd onderhouden door talloze artiesten waaronder [[De Kermisklanten]], maar ook [[André Rieu]] speelde het vaak. [[Carike]] zorgde in 1999 voor bekendheid in [[Zuid-Afrika]] onder de titel ''Klein strandkaffeetje''.